19.03.2007 00:12
Kiedy idę za Chrystusem, pojawiają się same problemy. Zaczynają pochłaniać mnie różne rozważania, tak że nawet tracę przez to przyjaciół, przestaję umieć się bawić bo wydaje mi się że tracę czas. Nie jestem szczęśliwa. Czuję, jakbym przestawała umieć żyć. W dodatku wciąz dręczą mnie różnego typu wątpliwości. Jak sobie poradzić? Jak chcieć teraz, w Wielkim Poście, wrócić do Boga, kiedy wiem że to - paradoksalnie - spowoduje we mnie uczucie pustki, braku czegoś, zamieszanie.
Odpowiedź:
Chyba dobrze by było, gdybyś komuś - spowiednikowi, jakiemuś kapłanowi - o tych swoich problemach powiedziała. Przy tym stopniu ogólności trudno coś konkretnego radzić. Być może przyczyna tkwi w tym, że nie szukając Boga zagłuszasz swoje egzystencjalne problemy. W takim wypadku radą byłoby najpierw jako takie ich uporządkowanie i rozwikłanie tego, co się da rozwiązać... Wtedy wiara przestanie rodzić smutek, lęk, obawy...
J.
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
