Sprawę tę reguluje Kodeks Prawa Kanonicznego, Kanon 844 § 3:
Szafarze katoliccy godziwie udzielają sakramentów pokuty, Eucharystii i namaszczenia chorych członkom Kościołów wschodnich nie mających pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, gdy sami o nie proszą i są odpowiednio przygotowani. Odnosi się to także do członków innych Kościołów, które według oceny Stolicy Apostolskiej, gdy idzie o sakramenty, są w takiej samej sytuacji, co wspomniane Kościoły wschodnie.
Ważny dodatek znajduje się jednak w § 5 tego kanonu:
W odniesieniu do wypadków, o których w §§ 2, 3 i 4, biskup diecezjalny lub Konferencja Episkopatu nie powinni wydawać norm ogólnych, dopóki nie przeprowadzą konsultacji z kompetentną władzą, przynajmniej lokalną, zainteresowanego Kościoła lub wspólnoty niekatolickiej.
Inaczej do sprawy podchodzi kościół prawosławny. Opinię na ten temat możesz przeczytać pod adresem:
http://www.cerkiew.pl/faq/faq.php?id=195 J. J.