Wiktoria 29.01.2009 17:17
Jeśli chodzę do spowiedzi i mimo to po każdej spowiedzi prędzej czy później upadam przez grzech ciężki, czy jest to grzeszenie w nadziei Miłosierdzia Bożego? Tzn. przystępując do Spowiedzi zawsze mam szczerą chęć poprawy i zmiany życia, ale w praktyce mi to nie wychodzi. W ogóle nie rozumiem różnicy między grzeszeniem w nadziei Miłosierdzia Bożego, a świadomością i dobrowolnością grzechu, bo jak wiadomo, żeby był grzech, musi być popełniony świadomie i dobrowolnie. A jeśli popełnia się grzech świadomie, to jest się też świadomym, że później trzeba będzie pójść do spowiedzi, więc czy to już jest grzeszenie w nadziei Miłosierdzia Bożego? Pytam, ponieważ zastanawiam się, czy chodzenie do spowiedzi ma sens, jeśli potem i tak świadomie się upada.
Odpowiedź:
Na czym polega różnica? Pewnie czasem trudno ją wyznaczyć, ale w większości wypadków jest raczej wyraźna: słaby grzesznik upada i się podnosi. Grzeszący w nadziei miłosierdzia trwa w złu, niespecjalnie próbuje się zmienić, udaje żal. Taka postawa zamyka na możliwość nawrócenia. Stąd jest niewybaczalnym grzechem...
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
