07.12.2004 17:07
Szczęść Boże. jestem praktyukującą osobą dla mnie Komunia św, codzienna msza jest b. ważna, strałam sie jak umiałam wprowadzac w zycie tresci ewangelii, od jakiegos czasu paru miesiecy doswiadczam swojej niemocy, tzn. bardzo trudno mi dostrzec pozytywną strobnę wystepujacych w moim życiu sytuacjii, bardzo trudno dostrzec mi w innych szczególnie bliskich dobro, trudno mi kierowac sie miłoscią ja jej w sobie w zaden sposób nie czuję. To jest jakby po prostu taplała sie w błocie beznadziei, dostrzegając moje grzechy byc moze dla innych małe mi nagle urastaja do ogromnej wielkosci, i najbardziej mnie smucą. Powstaja konflikty w domu , nawet chcąc zachowywac sie inaczej zmiłoscią dobrocią czy po prostu milczeniem, nie potrafie opanowc emocjii, i po fakcie stwierdzam ze znow zrobilam to samo. co mam robic , jak sobie z tym poradzic , aby wrócic na właściwa drogę. Korzystam w sposób ciągły z sakramentów, modlitwy. Dziekuję za odpowiedz
Odpowiedź:
a) czy nie jesteś przemęczona?
b) czy przypadkiem nie z powodu swojej pychy tak się czujesz; chodzi o to, że dostrzeganie własnych słabości boli, ale boli tym bardziej, im bardziej jesteśmy zapatrzeni w siebie. Wtedy lekarstwem jest służba bliźniemu, czynienie choćby małego dobra...
I jeszcze jedno: staraj się pamiętać, że miłość to niekoniecznie uczucie. To przede wszystkim postawa. Postawa czynienia dobrze temu, kogo się kocha. Jeśli przychodzi Ci to z trudem, to tym większa jest Twoja zasługa...
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
