Rzeczywistość historyczna deformowana przez „Kod Leonarda da Vinci”

Przesada, wątek zaczerpnięty prawdopodobnie z pseudo-historycznej książki Kerseya Gravesa „The World’s Sixteen Crucified Saviours” [Szesnastu ukrzyżowanych wybawców świata], napisanej w 1875 roku i odrzuconej także przez ateistów i agnostyków, chociaż bardzo popularnej i dostępnej w Internecie. Graves nie podał nigdy dowodów popierających jego twierdzenie. Wygląda to na totalny wymysł, który nie ma swego poparcia nigdzie w literaturze hinduistycznej. El Bhagavad-Gita (wiek I n.e.) nie wspomina o dzieciństwie Krishny. W historiach o małym Krishnie, napisanych przez Harivamsę Purana (300 r.n.e.) i Bhagavatę Purana (800-900 r.n.e.) też nie ma mowy o podarunkach.

-Bóg Mithras, urodzony 25 grudnia, tak jak Ozyrys, Adonis, Dionizos, tytułowany „Synem Boga” i „Światłem Świata”, złożony do grobu i powstały z martwych trzeciego dnia zainspirował wiele elementów tworzących kult chrześcijański.

W rzeczywistości pogańskie święto, odbywające się w Rzymie 25 grudnia, wymyślił cesarz Aureliusz w 274 roku, wiele lat po tym, jak chrześcijanie Kościoła Łacińskiego zaczęli obchodzić 25 grudnia jako datę narodzin Chrystusa.

Chociaż w powieści Mithras opisywany jest jako bóg, który „umarł, a złożony do grobu, trzeciego dnia powstał z martwych” - to twierdzenie nie pojawia się w żadnym z tradycyjnych pism o nim. Pomysł podobieństwa zaczerpnięty został z 19 rozdziału książki K. Gravesa „The World’s Sixteen Crucified Saviours”. Oczywiście Graves nie dał żadnego dowodu popierającego tę tezę.

Gnostycyzm w służbie radykalnego feminizmu.

Dlaczego świat jest taki zły, jest tyle wojen, przemocy i głodu? Odpowiedzią radykalnego feminizmu i „Kodu Leonarda da Vinci” jest: winę ponosi patriarchalny (o instynktach macho) chrześcijanizm:

„Konstantyn i jego następcy, oczywiście mężczyźni, z zapałem przemieniali świat z matriarchalnego pogaństwa w chrześcijaństwo patriarchalne, poprzez propagandę demonizującą „wieczną kobiecość”, przez eliminację bogini z religii. W konsekwencji „Matka Ziemia przemieniła się w świat mężczyzn, bogów zniszczenia i wojen. Męskie męstwo spędziło dwa tysiące lat bez równoważenia się z pierwiastkiem kobiecości..., niestabilna sytuacja zaowocowała wojnami żywionymi testosteronem, nagłym wzrostem społeczeństw gardzących kobietami i wielkim brakiem szacunku dla Matki Ziemi”

Poglądy takie mają swe źródło w „chrześcijaństwie” gnostycznym, gdzie niektóre grupy i tendencje uważały boskość za połączenie cech męskich i żeńskich, harmonijne relacje dwóch przeciwieństw (ying-yang), odnajdując ją również w wizerunku hermafrodyty (androgyna). Jezus, według gnostyków z II wieku i feministek ruchu New Age, potrzebuje przeciwieństwa (kobiety), które by Go dopełniło; Jego uzupełnieniem byłaby Maria Magdalena. Jedynymi dokumentami to potwierdzającymi są ewangelie apokryficzne i teksty gnostyczne notujące wyobrażenia, bez żadnego poparcia historycznego.