Rzeczywistość historyczna deformowana przez „Kod Leonarda da Vinci”

Te fragmenty - i wiele innych – pokazują wyraźnie, że chrześcijanie byli pewni boskości Chrystusa, wiele lat przed Niceą. W rzeczywistości w Nicei debatowano o nauczaniu Arrio, księdza heretyka z Aleksandrii, który od 319 roku nauczał, że Jezus nie był Bogiem, ale bóstwem niższej klasy. Spośród 250 biskupów tylko dwóch głosowało zgadzając się z postawą Arrio, tymczasem pozostali sformułowali to, co dziś recytuje się w Wyznaniu Wiary (Credo), że Syn Boga został zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu czyli, że Bóg Syn jest tak samo Bogiem, jak Bóg Ojciec i że Bóg jest jeden, ale w różnych Osobach.
Wbrew tej jednomyślności ojców soboru, historyk Teabing, bohater powieści, stwierdza, że Chrystus był „uznany za Boga” niewielką ilością głosów!

Historyk, który nie zna historii.

Teabing twierdzi, że chrześcijaństwo wymyślone przez Konstantyna nie było niczym więcej, jak pogaństwem. „Nic w chrześcijaństwie nie jest oryginalne”, mówi bohater. Oto niektóre twierdzenia z „Kodu Leonarda da Vinci”, które omówimy pokrótce:

- Egipskie okręgi słoneczne przemieniły się w aureole świętych katolickich.

Sztuka chrześcijańska chcąc wyrazić koncepcje biblijne, takie jak rozjaśniona twarz Mojżesza (na górze Synaj) czy Jezusa (w czasie Przemienienia) posługiwała się popularnym językiem sztuki, używając aureoli, płomyków, zapożyczonych ze sztuki greckiej i rzymskiej. Cesarze rzymscy, na przykład, pojawiali się na monetach z głowami otoczonymi poświatą.

- Rysunki bogini Isis karmiącej piersią swoje cudowne dziecko Horusa były wzorem dla przedstawień Maryi z Dzieciątkiem Jezus

Wizerunek kobiety karmiącej piersią jest powszechny u Egipcjan, Greków, Rzymian, Azteków oraz innych kultur, w których przedstawia się macierzyństwo. Isis, w pierwszych latach naszej ery, nie była już popularna jako bogini w kulturze egipskiej, ale w kulcie i rytuałach typu inicjalnego elit grecko–rzymskich, kulcie, który z pewnością nie zawierał rytuałów seksualnych, które tak upodobał sobie autor. Artyści chrześcijańscy podczas przedstawiania Maryi i Jezusa (matki i dziecka), korzystali z modeli artystycznych, które znajdowali w społeczeństwie, w którym żyli.

- Mitra (papieskie nakrycie głowy – przypis tłumacza), doksologia, ołtarz, komunia, akt spożywania Boga, zostały wzięte bezpośrednio z wcześniejszych pogańskich religii mistycznych.