Rzeczywistość historyczna deformowana przez „Kod Leonarda da Vinci”

Mitra biskupia z trudem mogłaby być zainspirowana starożytnymi religiami pogańskimi: nie pojawia się na Zachodzie aż do połowy X wieku i nie jest używana aż do upadku Konstantynopola w 1453 roku.

Ołtarz, tak samo jak chrześcijaństwo, wywodzi się z judaizmu, a nie z kultów pogańskich. W Starym Testamencie jest ponad 300 wzmianek o ołtarzach. Ołtarz ofiarny w Świątyni Jerozolimskiej jest punktem łączącym starożytny judaizm i symbolikę chrześcijańską. Nie ma nic wspólnego z kultami pogańskimi.

Doksologia (doxa = chwała; logos = słowo), to nic innego jak modlitwa Chwała (Gloria): „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom... błogosławimy Cię, wielbimy Cię, wysławiamy Cię...” używa słownictwa jak najbardziej chrześcijańskiego, z odniesieniami do Trójcy św. i używając stale fragmentów Nowego Testamentu. Nie ma nic wspólnego z misteriami pogańskimi.

- Komunia i „spożywanie Boga”

Wydaje się prawdopodobne, że na wyższych poziomach kultu Mithry istniał święty posiłek ,złożony z chleba i wina. Jednak nie ma danych wskazujących na to, by wyznawcy tego kultu uważali, że „spożywają boga”, ani nic podobnego. Błogosławienie i dzielenie się chlebem ma korzenie żydowskie, jak to szczegółowo tłumaczy Jean Danielou w swych studiach nad Biblią i liturgią. Jezus ustanowił Eucharystię w czasie paschy, wieczerzy żydowskiej. Nie miało to żadnego związku z kultem pogańskim.

- Niedziela, święty dzień chrześcijan, został „skradziony” poganom.

To kłamstwo. Od początku chrześcijanie uznawali dzień po szabacie, pierwszy dzień tygodnia, jako najważniejszy, jako dzień ich spotkań. Praktykowali to w czasach św. Pawła (czytamy o tym w Dziejach Apostolskich 20,7: „W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba...” lub w 1 Liście do Koryntian16,2: „Niechaj pierwszego dnia tygodnia każdy z was coś odłoży, według tego, co uzna za właściwe...”). Danielou, w Biblii i Liturgii, poświęca cały szesnasty rozdział, cytując Ignacego z Antiochii, Epistołę Barnaby, Didache, wszystkich autorów końca I wieku i początków wieku II. Wszyscy mówią o „dies dominica” (Dniu Pańskim). Święty Justyn, w 150 roku po Chrystusie, był pierwszym chrześcijaninem, który użył łacińskiego określenia Dnia Słońca w odniesieniu do pierwszego dnia tygodnia.

Na soborze biskupów hiszpańskich w miejscowości Elvira, w 303 roku ogłoszono, że „jeśli ktoś z miasta nie przyjdzie do kościoła trzy niedziele z rzędu, zostanie ekskomunikowany, aby się jak najszybciej poprawił”. Dopiero 20 lat później w 321 roku, Konstantyn oficjalnie ogłosił niedzielę dniem odpoczynku, wolnym od pracy. Jasne jest więc, że niedziela jest „wynalazkiem” chrześcijan, zaadoptowanym przez społeczeństwo cywilne, nie została zaś „skradziona” pogaństwu. Dokładnie więc inaczej niż o tym pisze Brown w swej powieści.

- Również bóg hinduizmu Krishna, narodzony wcześniej, obdarowany został złotem, kadzidłem i mirrą.