Gość 17.10.2010 00:16

1. Czy żal za grzechy to jest jakiś rodzaj uczucia? Kiedyś jeden z księży mi odpowiedział, że wystarczy tylko podczas spowiedzi zwyczajnie powiedzieć, że się żałuje za grzechy i będzie ona ważna. Dla mnie to jest sprzeczne, bo co innego mówię, a w rzeczywistości nic takiego nie odczuwam.
Jak to jest z żalem za grzechy i jak go w sobie można rzeczywiście wzbudzić?
2. Od jakiegoś czasu nie czuję żadnej potrzeby przystępowania do spowiedzi. Nic mi ona nie daje. W niczym mnie nie umacnia, nie jest też dla mnie kontaktem z Bogiem (w spowiedniku dostrzegam tylko i wyłącznie człowieka). To czy ksiądz powie podczas spowiedzi, że odpuszcza moje grzechy jest mi w zasadzie obojętne. Zarówno przed jak i po spowiedzi moje życie jest zupełnie identyczne.
Dla katolika sakrament pojednania powinien mieć wartość szczególną. Ja mam z tym problem. Jak to zmienić?

Odpowiedź:

1. Żal to przede wszystkim pewna postawa; uznanie przed Bogiem, ze zrobiło się źle. Choć katechizm mówi o nim jako "boleści duszy" niekoniecznie wiąże się on z uczuciem żalu. Więcej, może się ono pojawić, a prawdziwego żalu nie będzie. 

Jak zmierzyć żal? Po pierwsze postanowieniem poprawy. Ktoś kto postanawia zmienić swoje postępowanie na lepsze, zapewne szczerze grzechów żałuje. Po drugie, szczerością spowiedzi. Jest bardziej prawdopodobne, że ktoś kto mówi jak było i niczego nie próbuje ukrywać żałuje niż to, że żałuje ktoś, kto w wyznaniu grzechów kręci. Po trzecie, warto spojrzeć na zadośćuczynienie; czy i jak próbuję naprawić wyrządzone zło. Ważne też jest w ocenie żalu, by spojrzeć na swoje motywy pójścia do spowiedzi; czy idę z pragnienia pojednania z Bogiem, czy dlatego, że tak z jakiegoś powodu wypada...

Więcej TUTAJ

2. Sakrament pokuty daje odpuszczenie grzechów i łaskę do przemiany życia, ale tego drugiego to musisz jeszcze chcieć. Rozpocznij prace nad sobą. Spróbuj spojrzeć na siebie inaczej, bez zniechęcenia, ze już nic nie da się zmienić... Poza wszystkim ważne jest też przecież, czy sam sobie się podobasz takim, jaki jesteś...

J.