Gość 30.09.2011 17:32

Czy grzechem jest to, że gdy kogoś upominam,np. nie mów ,że ktoś jest zły, czy głupi , bo on może się poprawić, a nie cytuje słów Pana Jezusa bo się wstydzę"nie sądźcie a nie będziecie sądzeni"? Albo mówię , że trzeba przebaczyć, ale nie podaje cytatu (chociaz znam) z Biblii, bo sięwstydzę czy to grzech?

Odpowiedź:

Jeśli masz tego typu dylematy, to pewnie nie powinieneś wcale upominać, albo tylko w sytuacjach ewidentnych. Bo skąd niby wiesz, czy upominając masz rację?

Ksiądz Stanisław Olejnik, w swoim podręczniku teologii moralnej pisze, że obowiązek upominania istnieje, gdy jednocześnie spełnione są dwa warunki:

a) istnieje rzeczywista potrzeba bliźniego apelująca o pomoc
b) istnieje moralna możliwość takiego upomnienia

Nie mogą upominać ci, którzy w tym samym przedmiocie ciężko upadają, gdyż upominanie w takim wypadku byłoby aktem obłudy i zapewne byłoby nieskuteczne

Samo upomnienie powinno być podejmowane roztropnie i z taktem, a nawet z pokorą. Inaczej nie tylko będzie nieskuteczne, ale nawet szkodliwe. Nieraz trzeba milczeć i cierpliwie czekać. Zerwać z kimś kto źle czyni należy, gdyby miało to być potraktowane jako aprobata dla złych czynów.

Jezus uczył, że upominać powinno się najpierw w cztery oczy, potem przy świadkach, a dopiero potem należy donieść Kościołowi. Od tej zasady odstąpić trzeba wtedy, gdy grzech jest mocno szkodliwy społecznie, daje zgorszenie itp...

Warto dodać jeszcze jedno: upominanie powinno wynikać z miłości bliźniego, a nie ze strachu ze samemu popełni się grzech. W Twoim wypadku pewnie jest tak, ze ważniejsze od upominania będzie świadectwo. czyli to, że sam będziesz regularnie chodził na Msze i nie będziesz się tego wstydził.

J.