Gość 17.01.2011 14:51

Witam.
Mam problem, który może wydawać się śmieszny, a wręcz żałosny jednak nie mogę się z nim uporać.
Mam 20 lat chodzę co niedzielę do kościoła. Jakiś czas temu zmienił nam się ksiądz i tak chodząc co niedzielę do kościoła zauważyłam coś dziwnego, a mianowicie ten właśnie ksiądz cały czas patrzy w moją stronę. Z początku myślałam, że mi się wydaje ale teraz to już sama nie wiem... patrzy mi głęboko w oczy, czasem się peszy, a czasem lekko uśmiechnie. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że on mnie sobą, swoją urodą i charakterem oczarował i nie mogę przestać o nim myśleć. Lubię spotykać się z nim wzrokiem i podoba mi się jego zachowanie, które wcześniej mi nie odpowiadało i z niecierpliwością czekam na następną niedzielę. Czasem wmawiam sobie, że to przecież ksiądz a w dodatku 20 lat starszy i dam sobie spokój ale to i tak nie ma znaczenia w momencie , gdy na mnie spojrzy. Teraz nie chodzę do kościoła po to aby się pomodlić tylko po to żeby zobaczyć księdza i nie umiem tego zmienić chociaż bardzo bym chciała:( jak się pozbyć tego dziwnego uczucia do księdza? Czy kochanie się w księdzu to grzech? ja nie umiem się odkochać bo ten ksiądz jest zaje**sty... a jeśli ksiądz zauroczy się w jakiejś kobiecie to co wtedy? ma grzech?

Niby błahy problem ale odwraca moje życie do góry nogami, nie mam chłopaka, bo wszystkich kolesi odrzucam, ponieważ podoba mi się ktoś inny, zadręczam się różnymi myślami, a w kościele zamiast się modlić gapię się na księdza jak w obrazek i gryzie mnie sumienie...
Z góry dzięki za odpowiedź.

Odpowiedź:

Zakochanie się grzechem nie jest, ale na pewno trzeba to potraktować jak pokusę do grzechu. Czyli trzeba stanowczo powiedzieć sobie nie. Zmień mszę, na którą chodzisz. Jeśli można - zmień kościół, do którego chodzisz w niedzielę na Mszę. 

Przed laty tak o problemie zakochania się w księdzu napisałem:

Zakochanie się księdzu nie jest grzechem. Ostatecznie „serce nie sługa”. Ale trzeba być świadomym, że ta miłość, jak żadna inna, musi być zupełnie bezinteresowna i bardzo odpowiedzialna.

W czasach młodości odpowiadający uczestniczył w rekolekcjach, podczas których doświadczony już ksiądz opowiadał o swoim kapłaństwie. Wspomniał wtedy, że przed laty pewna młoda dziewczyna wyznała mu swą miłość. On zareagował w sposób, jakiego się nie spodziewała. Powiedział, że bardzo go to cieszy. Ale zaczął jej zadawać pytania, które miały pokazać jej, czym jest prawdziwa miłość. Zapytał, czy kocha go takim jakim jest, to znaczy z jego kapłaństwem, z tymi ludźmi, którzy się u niego spowiadają, z dziećmi, których uczy religii; czy kocha go mając świadomość tego, że on nie zrezygnuje ze swojego kapłaństwa i nigdy nie wejdzie z nią w żaden bliższy kontakt. Można się domyślać, że radość tej dziewczyny z pierwszej odpowiedzi tego księdza powoli mijała. A on powiedział jej jeszcze, że bardzo się cieszy, że go kocha, bo będzie mu lżej...

Prawdziwej miłości nigdy nie należy mylić z zakochaniem się. Zakochani początkowo najczęściej kochają samych siebie, swoje uczucie zakochania, a partner jest tylko lustrem pozwalającym im kochać samych siebie. Miłość rodzi się dopiero wtedy, gdy zaczyna się odkrywać drugiego człowieka, gdy zaczyna się w nim dostrzegać żywą osobę, z własnymi pomysłami na życie, ideałami, marzeniami. Jeśli tego księdza rzeczywiście kochasz, to życz mu jak najlepiej, ale nie chciej, by dla Ciebie porzucił całe swoje dotychczasowe życie. Nie chciej też, by z powodu Ciebie i dla Ciebie zaczął wikłać się w konflikty sumienia... Bądź w swej miłości do niego zupełnie bezinteresowna, bądź za niego odpowiedzialna... Trzeba zrobić wszystko, aby rozum wziął górę nad uczuciami. Wydaje się, że przede wszystkim trzeba przepracować swoje „zakochanie” w prawdziwą miłość. Miłość polega na pragnieniu dobra osoby kochanej, a nie swego własnego. Trzeba po prostu uwzględnić fakt, że ta osoba jest księdzem. Trzeba pokochać go takim, jaki jest, z wszystkimi jego zobowiązaniami, z całą jego służbą. Trzeba być bezinteresownym... W takiej miłości na pewno nie będzie grzechu... Jeśli owo przepracowywanie miłości nie będzie odnosiło skutków, to najlepiej, przynajmniej na jakiś czas, unikać jakichkolwiek spotkań z nim. Warto również rozejrzeć się wokół siebie i dostrzec tych wartościowych mężczyzn, z którymi trwały związek jest możliwy bez popadania w konflikt ze swoim sumieniem...