Jot 10.12.2009 00:02

Witam, chciałbym spytać odnośnie wcześniejszych odpowiedzi co do picia alkoholu przez nieletnich. Odpowiadający zwykle odpowiada na tego typu pytania podobnie, tzn. że niepełnoletni nie powinni w ogóle używać alhokolu.

I w tym miejscu moje pytania:

1. Co można rozumieć przez sformułowanie "nie powinni"? Odpowiadający niestety formułuje to w ten sposób, że nie wiemy czy chodzi o grzech czy o coś innego.

2. Czy rzeczywiście pełnoletniość powinna wyznaczać granicę świadomego używania alkoholu? Tu zacytuję fragment jednej z odpowiedzi: "Z zasady niepełnoletni nie powinni używać alkoholu. Wcale. Nie tylko ze względu na dawne przyrzeczenia, ale ze względu na wiek, w którym alkohol szkodzi znacznie bardziej niż dorosłym. I nie chodzi tylko o szkodliwość dla zdrowia fizycznego, ale także dla psychiki."

To w pewien sposób doprowadza do dziwnego dylematu: czy oznacza to że pijąc np. dzień przed osiemnastymi urodzinami szkodzimy sobie na psychice, a w dzień osiemnastki już nie? To skrajny przykład, ale równie dobrze można powiedzieć, że osoba np. 17-letnia, nieraz bardziej świadoma i odpowiedzialna od powiedzmy 20-letniej, popełnia grzech i ogólnie wykroczenie natury etycznej pijąc alkohol, podczas gdy osoba 20-letnia tylko nadużywając go.

Czy rzeczywiście pod względem etyczno-religijnym ostra granica jest słuszna? Czy wypicie w sposób świadomy (tzn. tak by nie utracić kontroli nad sobą, dla towarzystwa, ze świadomością, że z alkoholem należy uważać) jednego - dwóch piw przez osobę siedemnastoletnią będzie rzeczywiście grzechem czy też wykroczeniem moralnym?

Moje zdanie na ten temat jest następujące - w wyważaniu winy moralnej czy etycznej w takim wypadku nie powinny istnieć sztywne zasady, podobnie jak w przypadku grzechu nie istnieje sztywna granica jego wagi. Uważam się za świadomego człowieka i nie czuję, żeby za około 200 dni, kiedy skończę 18 lat, moje sumienie miało nagle doznać olśnienia i sprawić, że poczuję się gotowy do picia alkoholu. Obecnie używam go rzadko i w niedużych ilościach. I nie mogę znieść widoku przeciętnej młodzieży upijającej się nieraz do nieprzytomności. To dla mnie coś zupełnie innego, niż kulturalne wypicie piwa ze znajomymi - mimo że jestem niepełnoletni. Robię to dla towarzystwa, fakt faktem patrząc nieco na ogół społeczeństwa (choć dotychczas nie piłem praktycznie wcale, tzn. sporadycznie tradycyjna lampka szampana itp.). Nie uważam, że robię źle i jak wcześniej wspomniałem sądzę, że moje sumienie jest rozwinięte na tyle, żeby panować nad sobą i rozumieć konsekwencje swoich czynów - dzieckiem nie jestem. Nie mam też żadnych szkód na zdrowiu. Zresztą nie od dziś wiemy, że niewielkie ilości alkoholu wpływają na organizm pozytywnie, a nie negatywnie ;)

Proszę o odpowiedź na moje pytania zarówno pod kątem religijnym, jak i ogólnoetycznym. Oba spojrzenia są dla mnie ważne. Proszę też o napisanie, czy Odpowiadający zgadza się z moim zdaniem i dlaczego. Dziękuję bardzo za poświęcony czas i pozdrawiam.

Odpowiedź: