czytelnik 09.02.2005 23:21
Proszę o odpowiedź, jak to właściwie jest, bo jest chyba oczywiste, że człowiek „powstaje” z miłości rodziców, natomiast jak wielka ta miłość by nie była, w proch się w końcu obraca, co jest oczywiste po skończonym życiu, czasem nawet dosłownie (kremacja). Czym jest więc uprawnione twierdzenie „z prochu powstałeś”, czy ktoś to widział, jak człowiek powstaje z prochu, jak to należy rozumieć, bo w końcu, czy z miłości, czy z prochu?
Odpowiedź:
Słowa "prochem jesteś w proch się obrócisz" usłyszał nasz praojciec, Adam. Według biblijnego przekazu (oczywiście wiemy, że to tylko obrazowa opowieść) został on stworzony własnie z prochu ziemi. Ale i do nas te słowa się odnoszą. Jesteśmy cząstką przyrody i choć rodzimy się z matki, jesteśmy cząstką świata materialnego. A więc prochem. I weń się obrócimy. Ale kiedyś Bóg nas wskrzesi...
J.
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
