w 07.02.2005 10:12

Mam pytania dotyczące sensu mojego życia. Czasem mam chęć zostawić wszystko i uciec, pojechać gdzieś daleko od tego co mnie przytłacza i martwi.
Pytanie 1: Nie mogę zrozumieć dlaczego Bóg odbiera matkę 8 dzieciom albo w wypadku ginie ojciec, a ja homoseksualista jestem Mu nie wiem do czego potrzebny? Jaki On ma w tym cel żebym żył nikomu niepotrzebny, a odbiera dzieciom matkę lub ojca?
Pytanie 2: Chorzy np. na raka mają oparcie w swoich bliskich. Ja nie mogę im tego powiedzieć, bo podejrzewam, że choć nigdy nie miałem kontaktu z takim jak ja, to byłbym dla mojej rodziny i znajomych po prostu pedałem. Czasem ich pytania o moją dziewczynę albo kiedy mama mówi mi, że wrzuci Św. Antoniemu 20 zł z prośbą o błogosławieństwo w znalezieniu dobrej żony, przerażają mnie. Nie wiem już co mam im wtedy odpowiedzieć?
Tak dużo mówi się w mediach, także katolickich o tych złych, ale przecież mogą być też tacy jak ja, którzy muszą to ukrywać i udawać, że wszystko jest w porządku. No bo jaki ja mam wybór? Księdzem nie zostanę, żony miał nie będę, stary kawaler to w moim otoczeniu nieudacznik życiowy. Skończyć ze sobą to też grzech. I co ja mam zrobić? Co prawda może uda mi się zacząć coś z „Odwagą” w Lublinie, ale boję się, że ta terapia ma mnie tylko przyzwyczaić do tego, że już taki jestem.
Możecie nie publikować tych pytań, ale proszę o jakąś odpowiedź.

Odpowiedź: