marchewa 19.08.2003 22:40

Czytałam starsze pytania i trafiłam na wątek żalu przy spowiedzi. To jak to w zasadzie jest-gdzieś czytałam, że żal niedoskonały może polegać po prostu na świadomości swego złego postępowania, że zdaliśmy sobie sprawę, że źle postąpiliśmy i odczuwamy tego ciężar i chcemy się poprawić. Świadomość tego złego postępowania sprawia, że po spowiedzi otrzymujemy rozgrzeszenie nawet z grzechów ciężkich. Ja przystępując do spowiedzi wiem, że źle zrobiłam, czuję że jest to balast dla mojej duszy, który trzeba porzucić. Przepraszam Boga i proszę, aby pozwolił znależć do siebie drogę, jednak do spowiedzi przystępuję nie tyle czując ogromneą miłość do Boga i że go obraziłam tym wszystkim,lecz czując swój brud, czując że to wszystko nie jest w porządku i że to jest dalekie od boskiej czystości. Już nie wspominając, że gdy jestem już o spowiedzi to tak bardzo się tym stresuję, że nie potrafię na słowa "żałuj za grzechy" żałować właśnie w tym momencie. Czy te wszystkie spowiedzi są nieważne?

Wydaje się, że Twoje spowiedzi są ważne...
Teologia moralna rozróżnia dwa rodzaje żalu: niedoskonały i doskonały. Ten pierwszy rodzi się z lęku przed karą. Przygotowuje on niejako do żalu pełniejszego. Zal doskonały rodzi się z miłości do Boga. To, co opisujesz jest raczej tym drugim rodzajem żalu, choć może nieco skażonym miłością własną. Ale chcesz porzucić grzech ze względu na Boga. To Jego prosisz o pomoc w porzuceniu grzechu. Jednocześnie uznajesz przed Nim brzydotę swojego grzechu. Jest więc to jak najbardziej szczery żal i to raczej nie wynikający tylko z lęku przed karą.
Dodajmy, że żal za grzechy nie zawsze wyraża się poprzez uczucia. Jest on raczej wewnętrzną postawą, jakimś przyznaniem Bogu racji, ukorzeniem się przed Nim. To chyba właśnie o tym myślał autor opracowania, na które się powołujesz, pisząc o uznaniu winy i postanowieniu poprawy. Rzeczywiście, są to oznaki szczerości naszego żalu.
Tak więc należy przypuszczać, że Twój żal przy spowiedziach był szczery, a tym samym Twoje spowiedzi były ważne (zakładając oczywiście, że nie taisz w spowiedzi grzechów ciężkich).

J.