Łukasz 21.06.2003 14:51
DZIEŃ DOBRY!!! Poszukuję odpowiedzi na następujące pytania: 1.Co to jest reinkarnacja? Jak ocenia ją Kościół? 2.Jaka powinna być modlitwa według Jezusa Chrystusa? 3.Co wiemy z Pisma św. o Janie Chrzcicielu? 4.Co to jest dogmat? XIX i XX wieczne definicje dogmatyczne Kościoła. BARDZO PROSZĘ o szybką odpowiedż! Przygotowuję się do egzaminów i potrzebuję tych opracowań! Jeszcze raz BARDZO PROSZĘ!!! Egzaminy już w następnym tygodniu...
Odpowiedź:
1. Reinkarnacja to teoria według której dusza po śmierci wciela się w inne ciało. Więcej znajdziesz
TUTAJ.
Chrześcijanie nie wierzą w reinkarnacje. Według naszej koncepcji człowiek rozpoczyna swe istnienie w momencie poczęcia, a śmierć jest przejściem do innego sposobu życia, z którego nie ma też powrotu na ten świat (podobnie wierzą żydzi i muzułmanie). Kościół wierzy w nieśmiertelność duszy ludzkiej, ale nie w jej wieczne wcielanie się w nowe ciała (niekoniecznie zresztą ludzkie). Jest to więc koncepcja nie do pogodzenia z teorią reinkarnacji....
2. 2. W kwestii modlitwy według Jezusa proponujemy lekturę tekstów:
Mt 6, 5-15; Mt 7, 7-20; Mt 17, 21, Mt 21-21-22; Mk21, 22-25, Łk 11, 1-13.
3. Słownik-konkordancja osób Nowego testamentu tak sprawę ujmuje:
Jan, zwany przez Synoptyków Chrzcicielem (15 razy), był synem kapłana Zachariasza i jego żony Elżbiety, wywodzącej się także z rodziny kapłańskiej (Łk 1.5-6; 1.57:
1,67;). Zapowiedziany przez anioła, został poczęty mimo podeszłego wieku rodziców (Łk 1,7-25). Jeszcze w łonie matki został napełniony Duchem Świętym w chwili nawiedzenia przez Maryję (Łk 1,15; 1,40-41.44). Urodził się za czasów króla Heroda Wielkiego, pół roku przed Jezusem Chrystusem, w mieście w pokoleniu Judy, dzisiejszym Ain-Karim, 7,5 km na zachód od Jerozolimy (Łk 1,5; 1,39-40; 1.57-67). Wcześnie, być może już w dzieciństwie, udał się na Pustynię Judzką (Łk 1,80). Można przypuszczać, że stykał się tam też z Esseńczykami osiadłymi w Qumran. ale na to nie ma dowodów poza tym, że jego nauczanie pod wieloma względami przypominało treść dokumentów qumrańskich. Prowadził bardzo surowe życie: „Jan nosi) odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańcza i miodem leśnym" (Mk 1,6; por. Mt 3,4; Łk 1,80; 7,33; Mt 11,18). W piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara, a więc na przełomie lat 27/28, Jan rozpoczął swą działalność kaznodziejską (Łk 3,1-3). Głosił kazania pokutne i chrzcił na pustym (Mt 3,1-2; Mk 1,4), nad Jordanem (Mt 3,13; Mk 1,5; Łk 3,3; Dz 1,5), w Betanii (J 1,28), w Ainon, w pobliżu Salim (J 3,22-24). Miał też uczniów (Mk 2,18; Łk 5,33; 11,1; J 1,35); m.in. również Jan Ewangelista był jego uczniem, nim poszedł za Jezusem (J 1,35-39). Jan nawoływał do nawrócenia którego znakiem miało być rytualne obmycie, połączone z wyznaniem grzechów. Jednak aby chrzest ten mógł spowodować właściwe skutki, niezbędny był wysiłek wewnętrznej odnowy. Na nic się bowiem zda bycie synem Abrahama, jeśli się nie praktykuje sprawiedliwości, której zasady Jan Chrzciciel podawał rzeszom (Mt3,1-3; 3,5-11; Mk 1,3-5; Łk 3,3-14.18; J 1,6-8; Dz 1,5; 10,37; 11,16).
Misja Janowa cieszyła się wielkim powodzeniem, garnęły się do niego tłumy (Mt3, 5-7; Mk 1,5; Łk 3,7.10), a wśród nich także celnicy i żołnierze faryzeusze i uczeni w Piśmie nie uwierzyli mu. Niektórzy sądzili wręcz, że jest opętany (Mt 11,18; 21,32; Łk 7,30.33). Spełniał rolę prekursora Jezusa. Rzesze dopytywały się, czy nie jest on Mesjaszem (Łk 3,15; J 1,19-20.25). On jednak oficjalnie oświadczył, że nie tylko Nim nie jest, ale co więcej, nawet nie jest godzien rozwiązać rzemyka u Jego sandałów (Mt 3,11; Mk 1,7-8; Łk 5,16-17; J 1,15; 1,26-27). Byt „głosem wołającego na pustyni" (por. J 1,23; Mt 3,3; Mk 1,3; Łk 3,3-4), tym, który miał przygotować lud na przyjście Mesjasza (Mt 11,10; Mk 1,2; Łk 7,27;
J 1,6-8; Dz 19,4).
Jezus wielokrotnie podkreślał rolę Jana Chrzciciela, nazywając go największym z Proroków (Mt 11,7-13; 21,25-26; Mk 11,30-32; Łk 1,76-79; 7,24-29; 16,16; 20,4-6), „lampą", oświetlającą drogę na przyjście Mesjasza (J 5,33-35). Był on „nowym" Eliaszem (Mt 11,14; 17,10-13; Mk 9,11-13; Łk 1,16-17). Dzięki objawieniu Bożemu Jan wskazał ludowi na Jezusa jako Mesjasza i Baranka Bożego (Mt 3, 11-12; Mk 1,8; Łk 3,15-18; J 1,29-34.36; 3,25-36; 5,33; 10,40-42; Dz 13,25).
Po chrzcie Jezusa w Jordanie (Mt 3,13-15; Mk 1,9; Łk 3,21), niektórzy z uczniów Jana stali się uczniami Jezusa (J 1,35-37.40).Za to, że nie ugiął się przed Herodem Antypasem, lecz potępiał jego kazirodcze małżeństwo, został wtrącony do więzienia w twierdzy Macherontu (Mt 4,12; 14,1-5; Mk 1,14; 6,17-20; Łk 3,19-20). Słysząc o dziełach Jezusa, wysłał do Niego z więzienia uczniów z prośbą o wyjaśnienie wątpliwości co do Jego osoby (Mt 11,2-4;
t-k 7,18-22). Jan został ścięty na życzenie córki Herodiady, Salome (Mt 14,6-11; Mk 6,16.21-28; Łk 9,9). Nie miał wtedy jeszcze czterdziestu lat. Jego uczniowie zabrali jego zwłoki i pochowali go w nieznanym miejscu, które później tradycja i określiła jako Sebastę w Samarii (Mt 14,12; Mk 6,29).
(...)
Ten, który po nim (po Janie) przyszedł był rzeczywiście mocniejszy od niego (Mt 3,11-15; Mk 1,7; Łk 3,15-18; J 1,15.19-36; 3,27-30; 5,35-36; 10,40-41). „Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości" (J 1,8). „Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światlości" (J 1,7). Świadectwo dawane przez Jana polegało przede wszystkim na przedstawieniu siebie jako zwykłego prekursora Mesjasza.
4. Definicję dogmatu znajdziesz TUTAJ.
W XIX wieku uroczyście ogłoszono trzy dogmaty: o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o możliwości poznania Boga za pomocą własnego rozumu, o prymacie papieskim.
W XX wieku mamy tylko dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.
Po kolei:
a) Niepokalane Poczęcie:
opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/audiencje/ag_12061996.html
b) Możliwość poznania Boga:
http://www.katolik.pl/dogmaty/02.php
oraz
http://www.katecheta.pl/1999/09/E_13.htm
c) Nieomylność papieża:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/magisterium_ard6.html
http://www.pijarzy.pl/historia-kosciola/?plik=19-nieomylnosc.html
d) Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny:
http://www.jezuici.krakow.pl/am/arc/arc_005.htm
J.
TUTAJ.
Chrześcijanie nie wierzą w reinkarnacje. Według naszej koncepcji człowiek rozpoczyna swe istnienie w momencie poczęcia, a śmierć jest przejściem do innego sposobu życia, z którego nie ma też powrotu na ten świat (podobnie wierzą żydzi i muzułmanie). Kościół wierzy w nieśmiertelność duszy ludzkiej, ale nie w jej wieczne wcielanie się w nowe ciała (niekoniecznie zresztą ludzkie). Jest to więc koncepcja nie do pogodzenia z teorią reinkarnacji....
2. 2. W kwestii modlitwy według Jezusa proponujemy lekturę tekstów:
Mt 6, 5-15; Mt 7, 7-20; Mt 17, 21, Mt 21-21-22; Mk21, 22-25, Łk 11, 1-13.
3. Słownik-konkordancja osób Nowego testamentu tak sprawę ujmuje:
Jan, zwany przez Synoptyków Chrzcicielem (15 razy), był synem kapłana Zachariasza i jego żony Elżbiety, wywodzącej się także z rodziny kapłańskiej (Łk 1.5-6; 1.57:
1,67;). Zapowiedziany przez anioła, został poczęty mimo podeszłego wieku rodziców (Łk 1,7-25). Jeszcze w łonie matki został napełniony Duchem Świętym w chwili nawiedzenia przez Maryję (Łk 1,15; 1,40-41.44). Urodził się za czasów króla Heroda Wielkiego, pół roku przed Jezusem Chrystusem, w mieście w pokoleniu Judy, dzisiejszym Ain-Karim, 7,5 km na zachód od Jerozolimy (Łk 1,5; 1,39-40; 1.57-67). Wcześnie, być może już w dzieciństwie, udał się na Pustynię Judzką (Łk 1,80). Można przypuszczać, że stykał się tam też z Esseńczykami osiadłymi w Qumran. ale na to nie ma dowodów poza tym, że jego nauczanie pod wieloma względami przypominało treść dokumentów qumrańskich. Prowadził bardzo surowe życie: „Jan nosi) odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańcza i miodem leśnym" (Mk 1,6; por. Mt 3,4; Łk 1,80; 7,33; Mt 11,18). W piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara, a więc na przełomie lat 27/28, Jan rozpoczął swą działalność kaznodziejską (Łk 3,1-3). Głosił kazania pokutne i chrzcił na pustym (Mt 3,1-2; Mk 1,4), nad Jordanem (Mt 3,13; Mk 1,5; Łk 3,3; Dz 1,5), w Betanii (J 1,28), w Ainon, w pobliżu Salim (J 3,22-24). Miał też uczniów (Mk 2,18; Łk 5,33; 11,1; J 1,35); m.in. również Jan Ewangelista był jego uczniem, nim poszedł za Jezusem (J 1,35-39). Jan nawoływał do nawrócenia którego znakiem miało być rytualne obmycie, połączone z wyznaniem grzechów. Jednak aby chrzest ten mógł spowodować właściwe skutki, niezbędny był wysiłek wewnętrznej odnowy. Na nic się bowiem zda bycie synem Abrahama, jeśli się nie praktykuje sprawiedliwości, której zasady Jan Chrzciciel podawał rzeszom (Mt3,1-3; 3,5-11; Mk 1,3-5; Łk 3,3-14.18; J 1,6-8; Dz 1,5; 10,37; 11,16).
Misja Janowa cieszyła się wielkim powodzeniem, garnęły się do niego tłumy (Mt3, 5-7; Mk 1,5; Łk 3,7.10), a wśród nich także celnicy i żołnierze faryzeusze i uczeni w Piśmie nie uwierzyli mu. Niektórzy sądzili wręcz, że jest opętany (Mt 11,18; 21,32; Łk 7,30.33). Spełniał rolę prekursora Jezusa. Rzesze dopytywały się, czy nie jest on Mesjaszem (Łk 3,15; J 1,19-20.25). On jednak oficjalnie oświadczył, że nie tylko Nim nie jest, ale co więcej, nawet nie jest godzien rozwiązać rzemyka u Jego sandałów (Mt 3,11; Mk 1,7-8; Łk 5,16-17; J 1,15; 1,26-27). Byt „głosem wołającego na pustyni" (por. J 1,23; Mt 3,3; Mk 1,3; Łk 3,3-4), tym, który miał przygotować lud na przyjście Mesjasza (Mt 11,10; Mk 1,2; Łk 7,27;
J 1,6-8; Dz 19,4).
Jezus wielokrotnie podkreślał rolę Jana Chrzciciela, nazywając go największym z Proroków (Mt 11,7-13; 21,25-26; Mk 11,30-32; Łk 1,76-79; 7,24-29; 16,16; 20,4-6), „lampą", oświetlającą drogę na przyjście Mesjasza (J 5,33-35). Był on „nowym" Eliaszem (Mt 11,14; 17,10-13; Mk 9,11-13; Łk 1,16-17). Dzięki objawieniu Bożemu Jan wskazał ludowi na Jezusa jako Mesjasza i Baranka Bożego (Mt 3, 11-12; Mk 1,8; Łk 3,15-18; J 1,29-34.36; 3,25-36; 5,33; 10,40-42; Dz 13,25).
Po chrzcie Jezusa w Jordanie (Mt 3,13-15; Mk 1,9; Łk 3,21), niektórzy z uczniów Jana stali się uczniami Jezusa (J 1,35-37.40).Za to, że nie ugiął się przed Herodem Antypasem, lecz potępiał jego kazirodcze małżeństwo, został wtrącony do więzienia w twierdzy Macherontu (Mt 4,12; 14,1-5; Mk 1,14; 6,17-20; Łk 3,19-20). Słysząc o dziełach Jezusa, wysłał do Niego z więzienia uczniów z prośbą o wyjaśnienie wątpliwości co do Jego osoby (Mt 11,2-4;
t-k 7,18-22). Jan został ścięty na życzenie córki Herodiady, Salome (Mt 14,6-11; Mk 6,16.21-28; Łk 9,9). Nie miał wtedy jeszcze czterdziestu lat. Jego uczniowie zabrali jego zwłoki i pochowali go w nieznanym miejscu, które później tradycja i określiła jako Sebastę w Samarii (Mt 14,12; Mk 6,29).
(...)
Ten, który po nim (po Janie) przyszedł był rzeczywiście mocniejszy od niego (Mt 3,11-15; Mk 1,7; Łk 3,15-18; J 1,15.19-36; 3,27-30; 5,35-36; 10,40-41). „Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości" (J 1,8). „Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światlości" (J 1,7). Świadectwo dawane przez Jana polegało przede wszystkim na przedstawieniu siebie jako zwykłego prekursora Mesjasza.
4. Definicję dogmatu znajdziesz TUTAJ.
W XIX wieku uroczyście ogłoszono trzy dogmaty: o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o możliwości poznania Boga za pomocą własnego rozumu, o prymacie papieskim.
W XX wieku mamy tylko dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.
Po kolei:
a) Niepokalane Poczęcie:
opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/audiencje/ag_12061996.html
b) Możliwość poznania Boga:
http://www.katolik.pl/dogmaty/02.php
oraz
http://www.katecheta.pl/1999/09/E_13.htm
c) Nieomylność papieża:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/magisterium_ard6.html
http://www.pijarzy.pl/historia-kosciola/?plik=19-nieomylnosc.html
d) Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny:
http://www.jezuici.krakow.pl/am/arc/arc_005.htm
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
