kamil 23.01.2003 17:36
Gdy podczas modlitwy zadaje pytanie Bogu,lub o cos GO prosze nie słysze odpowiedzi. Co zrobic aby ją usłyszec, zrozumiez zamiary Boga wobec nas? pozatym mam pytanie w jaki sposób po katolicku medytować(zalezy mi bardziej na pierwszym pytaniu)
Odpowiedź:
Bóg przemawia do nas przez swoje słowo zawarte w Piśmie Świętym, przez głos naszego sumienia oraz przez szeroko rozumiane wydarzenia naszego życia (słowa spowiednika w konfesjonale, rozmowa z kolegą, przeczytana książka, obejrzany film, przeżyty wypadek itp.). Niekoniecznie jednak natychmiast. Wydaje się, że trzeba po prostu cierpliwości. Jeśli Go nie słyszymy, to widocznie odpowiedź nie jest nam jeszcze w tej chwili potrzebna. Zdarza się, że otrzymujemy ją po kilku latach. Albo że w międzyczasie nasze pytanie wycofujemy...
Piszący te słowa pytał kiedyś Boga o potrzebę ubóstwa. Ciężko mu bowiem było pogodzić się z Jezusowym poglądem na ten temat. Wydawało mu się, że Bóg milczy. Ale po kilku miesiącach, niby przypadkiem, w jego ręce trafiła książka Nikosa Kazantzakisa Biedaczyna z Asyżu. Po jej lekturze z radością zobaczył, że Bóg nie zapomniał o pytaniu. Ale Jego odpowiedź wszystko powywracała. Już nie było rozpaczliwego „czy muszę, Panie Boże”, ale radosne „chcę, Panie Boże”...
Podobnie jest z naszymi prośbami. Bóg wie lepiej, co dla nas dobre. Dlatego niekoniecznie spełnia nasze zachcianki. A po latach często dziękujemy, że naszej prośby nie wysłuchał... Bywa, że porzucona przez narzeczonego panna prosi Boga, aby na nowo zwrócił ku niej serce narzeczonego. Bóg nie spełnia tej prośby. Po jakimś czasie zakochuje się w innym mężczyźnie.... A po latach, spotykając gdzieś przypadkowo swoją starą miłość dziękuje Bogu, że uchronił ją przed największym w życiu błędem...
Cierpliwości...
J.
Piszący te słowa pytał kiedyś Boga o potrzebę ubóstwa. Ciężko mu bowiem było pogodzić się z Jezusowym poglądem na ten temat. Wydawało mu się, że Bóg milczy. Ale po kilku miesiącach, niby przypadkiem, w jego ręce trafiła książka Nikosa Kazantzakisa Biedaczyna z Asyżu. Po jej lekturze z radością zobaczył, że Bóg nie zapomniał o pytaniu. Ale Jego odpowiedź wszystko powywracała. Już nie było rozpaczliwego „czy muszę, Panie Boże”, ale radosne „chcę, Panie Boże”...
Podobnie jest z naszymi prośbami. Bóg wie lepiej, co dla nas dobre. Dlatego niekoniecznie spełnia nasze zachcianki. A po latach często dziękujemy, że naszej prośby nie wysłuchał... Bywa, że porzucona przez narzeczonego panna prosi Boga, aby na nowo zwrócił ku niej serce narzeczonego. Bóg nie spełnia tej prośby. Po jakimś czasie zakochuje się w innym mężczyźnie.... A po latach, spotykając gdzieś przypadkowo swoją starą miłość dziękuje Bogu, że uchronił ją przed największym w życiu błędem...
Cierpliwości...
J.
