Gość 21.06.2022 08:15

Witam, jestem 7 lat w związku z 42 letnim mężczyzną. Jesteśmy zaręczeni i powinien być ślub a ja mam coraz większe wątpliwości. Chodzi o przeszłość. Źle mnie traktował. Chciałam odejść. Wtedy powiedział że się zmieni i chyba tak się stało, ale boję się co będzie po ślubie..... że znowu będzie dla mnie zły. On nie chce bym odeszła, mówi że się załamie. Ja już mam przez to taką nerwicę że ostatnio po wyjściu z kościoła wybuchłam płaczem. Mam 34 lata. Proszę o poradę. Dodam że on wcześniej nie chciał się żenić. Dopiero jak powiedziałam że odchodzę pojawił się pierścionek zaręczynowy. Ciężko mi zerwać bo boję się że będę już sama. A swoje lata już mam. On zresztą też.

Odpowiedź:

Proszę wybaczyć, ale nie bardzo wiem co poradzić. Zwłaszcza że ani Pani, ani Pana narzeczonego nie znam, o relacjach między wami już nie mówiąc. Radząc mogę trafić kula w płot, nie chce poradzić źle...  Ale tak sobie myślę...

Z tego co Pani napisał wynika, że Pani obawy co do narzeczonego są poważne. Że to złe traktowanie dawniej musiało być na tyle poważne, że nie bardzo wierzy Pani w to, że się nie powtórzy. Nie wiem co to było, jak długo trwa "przerwa". Ale nawet jeśli kilka lat, to nie znaczy, że z czasem, gdy narzeczonemu przestanie zależeć, takie traktowanie nie wróci. Ma Pani rację, że się tego obawia...

Z drugiej strony jest kwestia podjęcia ryzyka. Związek zawsze jest obarczony pewnym ryzykiem i dobrze, gdy człowiek to widzi; zwłaszcza gdy widzi konkrety, bo wtedy ma szanse przeciwdziałać złu zanim się na dobre rozhula. Nie wiem czy w tym konkretnym wypadku powinna się Pani zdecydować na małżeństwo, ale proszę pamiętać o tym, że ryzyko, że coś będzie nie tak, istnieje zawsze. Teraz trzeba "tylko" ocenić, czy nie jest to ryzyko zbyt wielkie. Warto pytać: co mnie z tym człowiekiem łączy, jakie mam związane z nim rozsądne nadzieje, a czego się boję. No i po takiej kalkulacji zdecydować, czy chce Pani to ryzyko podjąć czy nie...

Pewnie nie pomogłem, ale nic bardziej sensownego nie przychodzi mi do głowy...

J.