Gość 25.10.2021 16:49

Czy osoby o skłonnościach do skrupułów, gdy mają coś zrobić, a nie wiedzą, czy to grzech, powinny powstrzymać się od działania czy interpretować wątpliwości na swoją korzyść?
To samo jeśli chodzi o czyny już popełnione: uznać, że był to grzech czy rozstrzygać wątpliwości na swoją korzyść? Chodzi mi o sytuacje niejednoznaczne, np.:

- w niedzielę przestała mi odbierać telewizja. Wyjść na dach, sprawdzić połączenie kabla z anteną (najbardziej prawdopodobna przyczyna awarii) czy jednak będzie to grzech, choć służy to rozrywce?
- kilka razy wyłączałem/włączałem światło wilgotnymi rękami, tzn. nie były mokre, nie kapała z nich woda, były tylko nie do końca wyschnięte. Rozum mówi, że nic mi nie groziło, bo kable są dopiero za wyłącznikiem, ale wątpliwość pyta: czy na pewno?
- w niedzielę starłem kurz z kawałka regału, dosłownie kilka sekund, bo chciałem sie modlić i chciałem, żeby było czysto w pokoju. Praca uzasadniona, ale powstaje wątpliwość: a może to jednak grzech?
- schodząc ze schodów z ostatniego stopnia czasami schodziłem jakoś nieważnie, powstaje myśl, że nie było to zamierzone i nie było zagrożenia, więc nie było grzechu. Ale druga, konkurencyjna myśl mówi, że był grzech, bo mogłem sobie zrobić coś złego.

Odpowiedź:

Szczerze mówiąc nie wiem co tu interpretować. Trzeba po prostu oceniać rozumem, a nie swoimi lękami. Czy rozum podpowiada, że nieostrożne chodzenie po schodach to grzech> Czy rozum podpowiada, że nie wolno w niedzielę poprawić anteny na dachu swojego domu, kiedy coś się zepsuło? Dlaczego miałby to być poważny grzech? Co podpowiada rozum? Bo że jest lęk, to rozumiem. Ale uczucia nie są żadnym miernikiem tego, czy coś jest moralnie dozwolone czy nie. Wielkie uczucie miłości nie zwalnia z przykazania "nie cudzołóż", lęk przed ciasnymi pomieszczeniami nie sprawi, że ich ściany zaczną się na człowieka walić i go przygniotą. Proszę nie kierować się w ocenie spraw uczuciami, zwłaszcza lękiem przez Bogiem (bo Bóg nie jest kimś, to tylko czyha na nasze potknięcie); proszę kierować się rozumem.

J.