Gość 08.09.2018 07:39

Szczęść Boże
Mam 16 lat i mam chłopaka. Mama z tatą myślą, że jestem jeszcze stanowczo za młoda i nie pozwalają mi się z nim spotykać. Czy jak spotykam się z nim mimo tego, że rodzice nie pozwalają to grzeszę? Czy w takiej sytuacji muszę słuchać się rodziców? I zaznaczam, że jeśli rodzice pytają o niego, to odpowiadam im prawdę, nie kłamię.

Kolejne pytanie.

Co gdy nie wiem czy myśl nieczysta która wywołała podniecenie była w śnie czy tuż po przebudzeniu? Wypowiadać się i wspomnieć o tym księdzu??

Odpowiedź:

1. Kwestia wyboru drogi życiowej, życiowego partnera są zasadniczo spod władzy rodzicielskiej wyłączone. To Ty wybierzesz, nie Twoi rodzice. Wydaje mi się jednak, że gdy "zabraniają", to warto wziąć to pod uwagę. I w tym spotykaniu się zachować jednak jakąś ostrożność. Bo doświadczenie uczy, że miłości 16 latków dość rzadko kończą się stałym związkiem.

Jest jeszcze jedno: wiek Twojego ukochanego. Bo tak myślę, że gdyby to był Twój rówieśnik, to rodzice by tego nawet nie zauważyli.No, chyba gdyby Twój chłopak był strasznym łobuzem :) Jeśli jest dużo od Ciebie starszy (nie ma np. 16 czy 18 lat, ale więcej), to dochodzi tu też kwestia pewnej nierówności. Nie obraź się, ale jesteś w wieku, w którym masz doświadczenie życiowe niewielkie i ktoś o większym doświadczeniem, jeśli jesteś w nim zakochana,  łatwo może Tobą manipulować. Nie dziwie się, jeśli w takim wypadu rodzice zwyczajnie się o Ciebie boją....

2. Możesz oczywiście o tym powiedzieć na spowiedzi, ale jeśli sama masz kłopoty z rozróżnieniem, czy chodzi o jawę czy sen, to pewnie nie są to myśli celowo przez Ciebie wywoływane czy w pełni świadomie akceptowane... Mnie dziś np. śniło się, że odmawiałem różaniec i wydawało mi się, że jak się trochę przebudziłem, to zdecydowałem się modlić dalej. Ale czy moje przebudzenie mi się nie śniło, tego nie wiem :)

J.