ja 02.11.2009 12:35
Nie mam własnej rodziny natomiast mam starsze rodzeństwo z licznym potomstwem. Denerwuje mnie gdy podsyłają mi dzieci do opieki albo przyjeżdżają na niedzielne obiadki. Z drugiej strony mam wyrzuty sumienia, że jestem skrajną egoistką bo przecież "tyle mam do roboty" i mogłabym im więcej pomagać. Jak wyznaczać granice w życiu rodzinnym aby nie łamać przykazania miłości bliźniego a równocześnie być w zgodzie z samym sobą w myśl powiedzenia "lepsza marchewka z miłością niż wół z nienawiścią"? Czy jeśli chcę się z nimi spotykać "od święta" przy kawie a nie co tydzień przy obiedzie to coś jest ze mną nie tak? Czy to egoizm i trzeba z nim walczyć czy norma w stosunkach z dorosłym rodzeństwem?
Odpowiedź:
Sama wyznacz granice swoich kontaktów z rodzeństwem. Jeśli trzeba,m wymów się brakiem czasu czy chęcią odwiedzin znajomych. Być może oni (rodzeństwo) wcale nie widzą albo nie chcą widzieć, że to dla Ciebie kłopot. Być może myślą, że się z ich wizyt i podsyłania Ci dzieci cieszysz. Spróbuj... raz czy drugi zaproponować im, że to Ty przyjdziesz do nich na niedzielny obiad. Zobaczysz jaka będzie reakcja i wtedy zdecydujesz...
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
