ne-ma 25.05.2009 15:33

Szczęść Boże!
Otóż popełniłam po raz kolejny grzech masturbacji. Wiem nie powinnam tego byla robic. Trudno, stalo sie. Wiedzialam, ze moglam powstrzymac sie od tego, ale tu nawet nie o to chodzi. Czytalam tu ten artykuł ("Problem masturbacji").Dobrze zaakceptowalam, ze mam problemy z napieciem seksualnym, probowalam walczyc - bez skutku...Ciezko mi znowu toczyc wojne przeciwko swoim sklonnosciom. Wiem powinnam dalej, ale ja juz jestem tym wszystkim zmeczona (czytalam tez na kosciol.wiara.pl artykuly: "Kiedy dusza boli", "żaluje ze nie żałuję" i "po raz 151 obiecuje: nie bede.." i "wysilaj sie, nieboszyczyku". Nawet kilka razy. Artykuly chyba raczej mnie nie przekonuja i chyba nie przemawiaja). Juz nie umiem ciagle postanawiac, ze nie bede. Ciezko, bo i tak po tygodniu, czy 2 jest to samo. Juz czasami nie potrafie uwierzyc w to ze sie uda (jak dzis). Czasami nawet juz tyle popelnialam tego grzechu ze chyba juz nie czuje zalu.... (a grzech ten popelnilam znowu wczoraj, a gdy wczesniej je popelnialam czulam natychmiast)
Chodzilam co miesiac lub 2 do kosciola i spowiadalam sie z tego. Ksiadz za kazdym razem identycznie reagowal, byl opanowany i spokojny. Dobrze plakalam, czulam ze mam kamien na sercu... udalo sie wtedy bylo wszystko w porzadku jak sie wyspowiadalam.

Czy można wyprosic u Boga poczucie zalu? Czy jest jakas modlitwa na to? I czy zal musi sie wiazac zawsze z ubolewaniem nad popelnionymi czynami i z placzem? Jaka jest definicja zalu (akurat na to pytanie prosze o odpowiedz nie filozoficzna, jakas prosta)?

Poza tym: Cechą szczególną autentycznego żalu za grzechy jest zapomnienie o sobie. - tak mowi katolik.pl. mi tak ciezko robic....jestem straszna egoistka.

Odpowiedź: