Anna 03.01.2008 14:12

Dręczy mnie pewna sprawa. Mianowicie jestem osobą wierzącą i staram się żyć zgodnie z nauką Kościoła. Wiem że seks przed śluebm to grzech i w związku z tym chciałabym z nim zaczekać do ślubu. Jestem pełna wątpliwości czy mi się uda ale będe próbowała. Z tym, że planuje póżno wyjść za mąż, wolałabym najpierw skupić się na studiach, pracy, osiągnąć jakiś sukces w zyciu a dopiero później założyć rodziną. Cierpię, gdyż obsesyjnie wstydze się myśli że w wieku dwudziestu kilku lat będę dzieiwcą. Boje się na samą myśl że będe musiała komuś to wyznać gdyby o to zapytał. Jestem osobą wrażliwą i bardzo podatną na opinie innych, boje się tego że zaczną mówić iż skoro jestem dziewicą to jestem nieudacznikiem zasłaniającym się poglądami religijnymi albo zwyczajnym moherowym beretem. Wiem że mnie to czeka, bo widze jak reagują młodzi ludzie kiedy mówi się ze seks powinino się uprawiać dopiero po ślubie. Ta wizja przeszkadza mi bardzo cieszyć się z religijności. Co mam robić żeby się z tym uporać? Czy powinnam bardziej zaangażować się w życie kościoła żeby udowodnić w ten sposob swoją religijność?

I jeszcze jedno pytanie. Chiciałabym się upewnić, czy dobrze rozumiem zalecenia kościoła. Czy przed ślubem grzechem są namiętniejsze pocałunki natomiast nie są grzechem te delikatniejsze?
I jeszcze pytanie dotyczące małżeństwa. Jest napisane, że dozwolone jest wszystko byle stosunek nie wykluczał możliwości poczęcia. Czy mam przez to rozumieć że seks oralny i analny to grzech?

Odpowiedź: