12.04.2007 21:27

Ciągle w życiu błądzę. Nie mówię nawet o grzechach. Po prostu co jakiś czas stwierdzam, że źle idę. Że się nie rozwijam duchowo - że się w ogóle nie rozwijam. Że nie żyję pełnym życiem. Że moje życie duchowe utkwiło gdzieś w jakiejś ślepej uliczce. Np. łapię się na tym, że zamiast żyć wiarą, tylko czytam o wierze. Albo ląduje na rekolekcjach zupełnie nie dla mnie. Staram się podejmować wybory aby rozwijać się, a mam wrażenie, że się cofam.

I tu moje pytanie. Chrześcijaństwo to wiara w Boga który przenika życie, jest blisko, prowadzi do pełni życia. A ja czuję się zupełnym przeciwieństwem tego - błądzę, ciągle źle wybieram, cofam się, odsuwam coraz bardziej od życia i ludzi.

Gdzie tkwi mój błąd?

Albo chociaż: na czym polega Boże kierowanie życiem, skoro ciągle błądzę?

Odpowiedź: