Ela 24.11.2005 15:50
Szczęść Boże...Mam 21 lat, niedawno zmarła moja ciocia.Jakoś nie myślałam o tym za dużo, bo ciocia nie była mi bardzo bliska. Ale była bliska mojej mamie. Nagle uświadomiłam sobie, że smierć może dotknąc również mojej najbliższej rodziny i kiedyś dotknie na pewno...ale jak ja sobie o tym pomyśle to odechciewa mi sie życia, bo nie wyobrażam sobie życia bez np.moich rodziców. Nie mam chłopaka i nie dorosłam jescze do małżeństwa, samodzielności i boje sie że nigdy nie dorosne, a czas płynie, nie wyobrażam sobie tego, że w moim rodzinnym domu kogoś zabraknie. Czuje sie jescze jak dziecko, które potrzebuje opieki mamy i boje się że nie będe potrafiła uwolnić się spod skrzydeł rodziców, nigdy. Nie wyobrażam sobie innej rodziny niż tą którą mam. Czy cos ze mną jest nie tak, prosze o pomoc?? Kiedy człowiek dorasta do nowej, własnej rodziny do samodzielności...?
Ela
Odpowiedź:
Kiedy człowiek dorasta do własnej rodziny, do samodzielności? To proces... Składa się na niego między innymi to, że młody człowiek coraz gorzej czuje się we własnym domu, coraz bardziej chciałby mieć swój własny kąt. Nie znaczy to, że ma złych rodziców. Ale coraz bardziej czuje że to nie jego dom, ale dom jego rodziców. Do tego na pewno dochodzi zakochanie, poszukiwanie dla siebie własnego gniazda...
Ale to nie znaczy - jeszcze raz to wyraźnie trzeba napisać - ze los rodziców staje się wtedy obojętny...
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
