a 14.09.2005 12:20

Jaki jest sens naszych ciągłych upadków, naszego powstawania z nich mocą Chrystusa, gdy nic właściwie się nie zmienia, gdy ciągle trwamy w grzechu, choć staramy się z nim walczyć. Wiem że ten czas nie jest zmarnowany, ze Bóg daje wiele łaski, może nawet o wiele więcej, niz gdybyśmy nie dzwigali Krzyża, ale czy takie trwanie całymi latami w grzechu ma sens?I jak długo to bedzie trwało? Czy można życ "spokojnie" i ufać, że Bóg chce by tak było. skoro obdarza nas łaską, to w pewien sposób godzi się na to cierpienie, nie zostawia nas samych... Jak odpowiedzieć sobie na pytanie czy zrobiliśmy wszystko, by wypełniła się Boza wola w naszym życiu? No bo skoro tak długo trwamy w tym co nie jest dobre(walcząc z tym), to chyba nie zrobiliśmy wszystkiego, czego Bóg oczekuje....

1. Odpowiadający nie zna sensu ciągłych upadków. Co więcej, sytuacja taka nie pozwala człowiekowi na sensowny rozwój, bo ciągle musi kooncentrować się na tym samym, a więc jest czymś złym, jest zmarnowanie okazji do większego rozwoju... Ale św. Paweł powiedział kiedyś, ze moc w słabości się doskonali. Może owo zmaganie się pomoże Ci później odważniej trwać przy Bogu.? Może też - zgodnie ze słowami Jezusa - bardziej będziesz miłował/a, bo więcej ci wybaczono? A może ochroni cię przed pychą, która jest korzeniem wielu innych, poważnych grzechów?

2. Skoro człowiek dalej tkwi w grzechu, to widocznie jeszcze nie zrobił wszystkiego. Nieraz potrzebna jest zmiana sposobu myślenia, zobaczenie owego zła w całej jego ohydzie... Bo gdybyśmy uznali, że zrobiliśmy wszystko co możliwe, a jednak się nie udało, dalsza praca nie miałaby sensu...

J.