W czasie modlitwy możemy przyjmować różne postawy ciała: stojącą, siedzącą, klęczącą a nawet leżącą (twarzą do ziemi, tzw. leżenie krzyżem). Każda z nich wyraża co innego. Postawa stojąca to postawa gotowości, siedząca to postawa słuchacza. Klęczymy przez Bogiem, kiedy chcemy wyrazić w pokorze swą małość, a także wtedy, gdy Boga bardzo o coś prosimy lub za coś go gorąco przepraszamy. Leżąc twarzą do ziemi wyrażamy to, co w postawie klęczącej, tylko jakby ze zdwojoną mocą... Wydaje się, że te dwie ostatnie postawy dobrze oddają prawdę o Bogu i człowieku. To wielki zaszczyt, że Stwórca pozwala nam tak zwyczajnie do siebie mówić. Jakże nie powtórzyć tu słów wieszcza: „Ja, proch, będę z Bogiem gadał”...
W Kościele w czasie Mszy należy przyjmować taką postawę, jak reszta wiernych. W modlitwie prywatnej zależeć to będzie od tego, co chcemy Bogu powiedzieć oraz tego, jaki jest stan naszego ducha.... Postawa ciała, wyrażając nasz stan wewnętrzny pomaga nam w modlitwie. Podobnie jak różne gesty, które towarzyszyć mogą modlitwie, jak np. bicie się w piersi, złożenie rąk, wyciągnięcie ich w górę itp.
Więcej na temat znaczenia postawy klęczącej znajdziesz pod adresami:
http://www.kuria.gliwice.pl/lso/go.php?numer=1&art;=0047 http://www.inigo.com.pl/inigo_pliki/gim2-html/html6/k47-3.htm Na temat różnych postaw ciała informacje znajdziesz na stronach:
http://www.oaza.org.pl/polski/czasopisma/wieczernik/modlitwa/14.html http://www.karmel.pl/modlitwa/wider/wider27.htm http://www.opoka.org.pl/biblioteka/K/katecheta/9909e_06.html J.