paweł15 30.01.2012 21:51

Szczęść Boże! Czy przyklękanie przed relikwiami drugiego stopnia jest na miejscu mam ty na mysli czy to nie bedzie wywyzszenie ich do poziomu najswietrzego sakramentu? Czy słowo adoracja jest odpowiednie w stosunku do ich uczczenia?

Jaki jest stosunek koscioła do obrazow zamieszczonych na stronie (...) mam na mysli Matkę Współczucia i Miłośierdzia Wspomozycielkę wszystkich chrześcijan, serce Jezusa dla nieprawości naszych starte i miłosierne oblicze z calunu turyńskiego?

Czy egzorcyzmu zamieszczone na stronie tego modlitewnika nadają się do uzytku przez świeckich (prosze patrzeć pod koniec tam sa zamieszczone w dziale modlitwy) np. egzorcyzm prostu porany, modlitwa przeciw wszelkiemu złu?

Jak nalezy postepować w sytuacjach gdy jakaś osoba ma atak choroby czy osoba świecka moze ja w jakichś sposób rozgrzeszyć i czy jest jakas modlitwa o ustapienie choroby np. do św. Ignacego ?

Odpowiedź:

1. Adoracja należy się tylko samemu Bogu. Przed relikwiami (czy obrazami) można oczywiście też przyklęknąć. Człowiek klęka może nie tyle przed nimi, co do modlitwy..

2. W obrazach znajdujących się w galerii na tej stronie odpowiadający nie znalazł nic, co by jakoś sprzeciwiało się wierze. Kościół zasadniczo nie zabiera stanowiska wobec obrazów. Chyba że byłyby bluźniercze, ale tam niczego takiego nie widać.

3. Chrześcijanin nie powinien nigdy zwracać się do demonów. Ma prosić Boga i świętych o wybawienie od nich. Ale nie ma nad nimi władzy, by im rozkazywać. Tego rodzaju działanie zastrzeżone jest dla ustanowionych przez biskupa egzorcystów.

4. O ustąpienie choroby zawsze można się modlić, ale modlitwy nie można traktować jak zaklęcia. Na modlitwie prosimy, a nie zmuszamy Boga do wypełnienia naszej prośby.

Rozgrzeszać może tylko Bóg i - w ustanowionym przez Boga sakramencie pokuty - kapłan. W nagłej chorobie sam chory może się zwrócić do Boga z prośba o wybaczenie. Jeśli ma na sumieniu grzechy ciężkie, powinien w sobie wzbudzić tzw żal doskonały za grzechy. Polega on na skrusze ze względu na Boga (nie ze strachu przed karą)...

J.