Odpowiedź na kilka zarzutów

Skąd tyle zamieszania wokół jednej książki?

Jest oczywiste, że Dan Brown napisał pozycję z gatunku fikcji literackiej i że nie musi nikomu się tłumaczyć, skoro wszystko, o czym opowiada, jest zmyślone. Ale autor nie czyni w książce jasnego rozróżnienia pomiędzy faktami historycznymi i zdarzeniami fiktycznymi. To wprowadziło w błąd wiele osób.

Czy Dan Brown wierzy w to, o czym opowiada? Podobnie nieprecyzyjny jest na swojej stronie internetowej: "Jak już wcześniej wyjaśniałem, ujawniany w książce sekret był powtarzany szeptem przez wieki. Nie został wymyślony przeze mnie. Jasne, że może to pierwszy przypadek, gdy sekret jest ujawniony w formie powieści sensacyjnej, ale te informacje nie są nowe. Mam szczerą nadzieję, że Kod Da Vinci może służyć ludziom jako zachęta, aby zaczęli sami swoje badania."

Przez takie stwierdzenia wiele osób daje kredyt zaufania wymysłom autora. Fora internetowe wypełniły się obraźliwymi deklaracjami wobec Kościoła. To efekt braku zaufania, spowodowanego przez książkę, co mało ludzi ma odwagę przyznać.

Czy Kościół wierzy od początku w bóstwo Jezusa?

Przeinaczenie historyczne w 'Kodzie Da Vinci' opiera się w zasadzie na jednym wydarzeniu: Soborze Nicejskim z 325 roku. Według autora powieści, przed tym rokiem chrześcijaństwo było otwartym ruchem, który uznawał "żeńskie bóstwo", nie widział w Jezusie Boga i pisał wiele ewangelii. Książka tłumaczy, że nagle w owym roku cesarz rzymski Konstantyn, wyznawca męskiego boga Niezwyciężone Słońce, przywłaszczył sobie chrześcijaństwo, odtrącił "boginię" i przemienił proroka Jezusa w słonecznego boga.

Tak naprawdę na Soborze Nicejskim została jedynie ugruntowana wiara, powszechna już wcześniej w całym Kościele, że Chrystus był Bogiem. Tak stwierdziło 250 biskupów. Przeciw było tylko dwóch.

Istnieje poza tym wiele dokumentów, które udowadniają, że wiara w Jezusa jako Boga pochodzi sprzed Nicei. Tekst Nowego Testamentu – napisany prawie 250 lat przed Soborem! – zawiera około 40 wyrażeń określających Jezusa jako Syna Bożego.

[Jan 20, 28] Ho Kurios mou ho Theos mou (“Pan mój i Bóg mój”)

[List św. Pawła do Rzymian, 9,5] 57 r. n.e.: "Do nich [Żydów] należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki."

[List św. Pawła do Tytusa, 2, 13]: "...oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa".

[2. list św. Piotra, 1,1]: "Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza".

Oraz inni autorzy:

[List do Efezjan św. Ignacego Antiocheńskiego, 35-107 n.e.]: "A więc nasz Bóg, Jezus Chrystus, został poczęty, zgodnie z zamiarem Bożym, w łonie Maryi, z rodu Dawida, ale mocą Ducha Świętego.”

[Św. Justyn męczennik, ok. 100- ok.165 n.e.]: "Jeśli zrozumielibyście to, co zostało napisane przez proroków, nie zaprzeczylibyście, że On [Jezus] był Bogiem, Synem jedynego, niepoczętego, wszechmocnego Boga.”

[Św. Ireneusz z Lyonu, ok. 130 -200 n.e.]: "On [Jezus Chrystus] jest świętym Panem, Cudotwórcą, Nauczycielem, Pięknem wcielonym, Wszechmogącym Bogiem, który przyjdzie w obłokach jako sędzia wszystkich ludzi.”

[Św. Klemens z Aleksandrii, 190 n.e.]: "Tylko On [Jezus] jest zarówno Bogiem jak i człowiekiem, źródłem wszystkich dobrych rzeczy dla nas.”

Historyczność Ewangelii

W "Kodzie Da Vinci" pada stwierdzenie, że ewangelie, który znamy dziś, nie są oryginalnymi ewangeliami, ale że zostały zmienione po Soborze w Nicei (325 r.) i że prawdziwa historia Chrystusa jest zawarta w tzw. ewangeliach gnostyckich.

Czy teksty Biblii naprawdę zostały zmienione? Z jednej strony brakuje dowodów na to, że Sobór Nicejski zatwierdził jakąś określoną wersję Pisma Świętego. Dwadzieścia kanonów tego Soboru jest obecnie dobrze znanych, są nawet dostępne w internecie, włącznie ze słynnym Symbolem Nicejskim ("Wierzę w jednego Boga..."). W żadnym z tekstów nie ma nic o zawartości Pisma Świętego.