W KPK jest napisane, że "duchowni powinni prowadzić życie proste i powstrzymywać się od wszystkiego, co trąci próżnością" (Kan. 282-§ 1). Mam pytanie: gdzie w leży granica pomiędzy ubóstwem a tym co trąci próżnością?
Odpowiedź:
Te granicę kapłani powinni wyznaczyć sobie w zgodzie z panującymi zwyczajami i własnym sumieniem.