Paweł 30.09.2007 19:54
Szczęść Boże!
Mam takie pytanie:
Przeczytałem tutaj - http://zapytaj.wiara.pl/index.php?grupa=8&art=1189783240 - że obmowa to mówienie o kimś niepotrzebnie jego wad do osoby, która o tych wadach nie wie (przepraszam za chaotyczność tego opisu). Czy mówienie do kogoś o tym, że na przykład pewna osoba ma taki "paskudny" zwyczaj kłamania, czy chwalnienia się i tym podobne do osoby, która o tym nie wie, to jest grzech (jeżeli się jednak rozmawia z osobą, która zna tego opisywanego człowieka) ? I czy obmowa jest grzechem ciężkim ? Jeżeli tak, to zawsze ?
Z góry dziękuję za odpowiedź. Z Panem Bogiem.
Odpowiedź:
W Katechizmie (2477) tak o sprawie napisano:
Poszanowanie dobrego imienia osób zabrania jakiegokolwiek niesprawiedliwego czynu lub słowa, które mogłyby wyrządzić im krzywdę. Staje się winnym:
- pochopnego sądu, kto nawet milcząco uznaje za prawdziwą - bez dostatecznej podstawy - moralną wadę bliźniego;
- obmowy, kto bez obiektywnie ważnej przyczyny ujawnia wady i błędy drugiego człowieka osobom, które o tym nie wiedzą;
- oszczerstwa, kto przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą szkodzi dobremu imieniu innych i daje okazję do fałszywych sądów na ich temat.
O ciężarze kłamstwa tak napisano (2484-2485)
Ciężar kłamstwa mierzy się naturą prawdy, którą ono zniekształca, zależnie od okoliczności, intencji jego autora, krzywd doznanych przez tych, którzy są jego ofiarami. Kłamstwo samo w sobie stanowi jedynie grzech powszedni; staje się ono jednak grzechem śmiertelnym, gdy poważnie narusza cnotę sprawiedliwości i miłości.
Kłamstwo jest ze swej natury godne potępienia. Jest profanacją słowa, które ma za zadanie komunikować innym poznaną prawdę. Dobrowolny zamiar wprowadzenia bliźniego w błąd przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą narusza sprawiedliwość i miłość. Wina jest jeszcze większa, gdy intencja oszukania może mieć zgubne skutki dla tych, których odwraca od prawdy.
Obmowa jest mówieniem prawdy. Jeśli ciężar winy w kłamstwie zalezy do tego, na ile narusza cnotę sprawiedliwości i miłości, to tym bardziej obmowa.
J.
Poszanowanie dobrego imienia osób zabrania jakiegokolwiek niesprawiedliwego czynu lub słowa, które mogłyby wyrządzić im krzywdę. Staje się winnym:
- pochopnego sądu, kto nawet milcząco uznaje za prawdziwą - bez dostatecznej podstawy - moralną wadę bliźniego;
- obmowy, kto bez obiektywnie ważnej przyczyny ujawnia wady i błędy drugiego człowieka osobom, które o tym nie wiedzą;
- oszczerstwa, kto przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą szkodzi dobremu imieniu innych i daje okazję do fałszywych sądów na ich temat.
O ciężarze kłamstwa tak napisano (2484-2485)
Ciężar kłamstwa mierzy się naturą prawdy, którą ono zniekształca, zależnie od okoliczności, intencji jego autora, krzywd doznanych przez tych, którzy są jego ofiarami. Kłamstwo samo w sobie stanowi jedynie grzech powszedni; staje się ono jednak grzechem śmiertelnym, gdy poważnie narusza cnotę sprawiedliwości i miłości.
Kłamstwo jest ze swej natury godne potępienia. Jest profanacją słowa, które ma za zadanie komunikować innym poznaną prawdę. Dobrowolny zamiar wprowadzenia bliźniego w błąd przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą narusza sprawiedliwość i miłość. Wina jest jeszcze większa, gdy intencja oszukania może mieć zgubne skutki dla tych, których odwraca od prawdy.
Obmowa jest mówieniem prawdy. Jeśli ciężar winy w kłamstwie zalezy do tego, na ile narusza cnotę sprawiedliwości i miłości, to tym bardziej obmowa.
J.
