inga
06.09.2007 18:40
Jaką odpowiedzialnością obarczony jest człowiek, który sprofanował w przeszłości Komunię Świętą? Czy mają znaczenie czas i motywacje, które wplynęły na tenże czyn? Ostatnio czytałam, że czyn jest niegodziwy ze względu na swój przedmiot, a nie ze względu na intencję. Czy okoliczności ( np. wpływ innych osób etc.) mają znaczenie, jeśli chodzi o materię tego czynu? Co ma zrobić osoba, która się czegoś takiego dopuściła? Czy może liczyć na wyrozumiałość (nie chodzi o tkliwość, ale o to, żeby np. nie została wygoniona z kościoła) spowiednika, o ile w ogóle dotrze do konfesjonału?Czy istnieje jakaś forma zadośćuczynienia?
Odpowiedź:
Proszę pójść do spowiedzi i powiedzieć co się stało. Bez konkretu trudno sytuację ocenić. Jeśli chodzi o świętokradzkie przyjęcie Komunii to grzech może odpuścić każdy spowiednik. Inne formy profanacji mogą być grzechem zastrzeżonym, dla Stolicy Apostolskiej. Wtedy spowiednik wyjaśni co i jak. I pomoże sprawę rozwiązać.
Z dokumentów Kościoła na ten temat:
Ojcowie Kongregacji Doktryny Wiary bardzo wnikliwie przeanalizowali dostarczone im materiały, a następnie przedłożyli Ojcu Świętemu wnioski dotyczące określenia poważniejszych przestępstw oraz procedury odnoszącej się do stwierdzania albo nakładania sankcji karnych, z zachowaniem w mocy wyłącznej kompetencji w tej dziedzinie Trybunału Apostolskiego tejże Kongregacji. Wszystko to zostało uznane, zatwierdzone i promulgowane przez samego Ojca Świętego poprzez List Apostolski wydany motu proprio, który zaczyna się od słów Sacramentorum sancitati tutela.
Kongregacji Doktryny Wiary zastrzeżone są następujące poważniejsze przestępstwa - zarówno w dziedzinie sprawowania sakramentów, jak i przeciwko obyczajom.
• Przestępstwa przeciwko świętości najczcigodniejszej Ofiary Eucharystii i sakramentu, a mianowicie:
1) zabieranie lub przechowywanie w celu świętokradczym albo (znieważające) porzucanie postaci konsekrowanych;
2) usiłowanie sprawowania czynności liturgicznej Ofiary eucharystycznej lub jej symulowanie;
3) zakazane koncelebrowanie Ofiary eucharystycznej z szafarzami wspólnot kościelnych, które nie mają sukcesji apostolskiej i nie uznają godności sakramentalnej święceń kapłańskich;
4) konsekrowanie w celu świętokradczym jednej materii bez drugiej w celebracji eucharystycznej, albo nawet obydwu [materii] poza celebracją eucharystyczną.
List Kongregacji Doktryny Wiary z 18 maja 2001 r.
just_now, J.