Gość 05.10.2014 15:24

Mam pytanie dotyczące konstytucji apostolskiej "Quo primum", wydanej w 1570 roku przez papieża Piusa V. Z tego co rozumiem, na zawsze zakazuje ona odprawiania Mszy Świętej według innego Mszału niż ten wydany po Soborze trydenckim:
"będzie odtąd bezprawiem na zawsze w całym świecie chrześcijańskim śpiewanie albo recytowanie Mszy św. według formuły innej, niż ta przez Nas wydana (...) ma to zastosowanie nawet wówczas, jeżeli wymienione kościoły zostały w jakikolwiek sposób zwolnione, czy to przez indult Stolicy Apostolskiej, czy przez zwyczaj, przywilej, lub nawet przez przysięgę lub zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej, lub też jeżeli ich prawa i swobody były zagwarantowane w jakikolwiek inny sposób".

Jak w takim razie dopuszczono reformy dokonane w rycie Mszy Świętej, zwłaszcza po Soborze watykańskim II? Czy ta konstytucja została w jakiś sposób unieważniona?

Odpowiedź:

Nowe prawo zawsze zmienia stare. W konstytucji chodzi o to, że mają się do tego prawa stosować wszyscy. Także ci, którzy w przeszłości nabyli prawo do jakiegoś innego sprawowania Mszy. Nowe prawo te przywileje unieważnia.

Warto pamiętać, że po Trydencie ciągle były w Europie miejsca gdzie kultywowano dotychczasową liturgię. Mediolan i Toledo. Widać zakaz nie był absolutny. Gdy po wydaniu tego prawa jakiś Kościół uzyskał zgodę na sprawowanie Mszy wedle starych zasad, to mógł. Dokument znosił jedynie stare prawo. I do niego już nigdy nie można się było odwoływać.

Warto zwrócić uwagę, że kiedy współcześnie wszedł w użycie Kodeks Prawa Kanonicznego zawierał podobna formułę: znosił prawa, które byłoby z nim sprzeczne. Warto pamiętać, że w prawie kościelnym źródłem prawa jest czasem zwyczaj, nie jakieś rozporządzenie, ustanowienie prawa.  Takie zwyczaje, przez wprowadzenie nowego prawa, tracą swoją prawodawczą moc...

Warto sięgnąć do Kodeksu Prawa Kanonicznego i przeczytać 6 pierwszych jego kanonów. Zobacz TUTAJ

J.