MIchał 23.09.2007 16:11

Przeczytałem odpowiedź dotyczącą "rozdźwięku" między teorią ewolucji a Biblią. Jeśli jednak teksty biblijne mogą być tylko rodzajem "opowiadania z morałem" i niekoniecznie opisują zdarzenia prawdziwe to gdzie jest granica tego co nalezy brac za rzeczywiste zdarzenie a co nie? Skąd wiadomo ze np opisy cudów Jezusa albo opowieść o wniebowstąpieniu nie są tylko jakąś opowieścią mającą służyć umocnieniu wiary i zdarzyły się naprawdę?

Kryterium są intencje autora, które rozpoznajemy między innymi po użytym przez niego gatunku literackim. Wiadomo, ze przy stworzeniu świata nie był. Nie może więc pisać jak naoczny świadek, musi posłużyć się gatunkiem takim jak mit, legenda, albo ogólnie, opowiadanie mądrościowe. Ewangeliści pisali... No właśnie.. Ich gatunek to Dobra Nowina, Ewangelia. Że nie zmyślali, a opisywali fakty (choć właśnie pod kątem przekazania Dobrej Nowiny o zbawieniu, a nie biografii Jezusa) widać szczególnie u dwóch z nich:Łukasza i Jana.

Pierwszy z nich na początku swojego dzieła pisze (Łk 1, 1-4) "Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono". Potem umieszcza działalność Jezusa w ramach historycznych. Na przykład:

"Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta (Łk 1, 5)

"W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. (Łk 2, 1-2)

Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni (Łk 3, 1-2)

Podobnie ewangelista Jan. W zakończeniu Ewangelii pisze wyraźnie, że opisuje czyny Jezusa, nie mity:

"Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać". (J 21, 25)

J.