Freaky J. 22.06.2005 17:57
Szczęść Boże. Mam duży kontakt z małymi dziećmi ( choć sama też jestem młoda i zapewne niedoświadczona ). W gronie tych dzieci często rozmawiamy o Bogu, bo to lubie. Zazwyczaj staram się w miare trafnie odpowiadać na ich pytania. Czasem są one bardzo trudne mimo, że zadają je małe dzieci !? Kiedyś jednak pewne dziecko zadało mi najprostsze pytanie. Jak mamy wierzyć w Boga, skoro go nie widać, gdyby choś raz się nam pokazał to byśmy wierzyli naprawde, a tak wierzymy, bo nam mamy każą... Co ja mam w takiej sytuacji odpowiedzieć... Może wogóle przestaż rozmawiać z dziećmi. Może robie błąd rozmawiając o Bogu z innymi, bo ja nie jestem teologiem ?!
Odpowiedź:
Możesz owemu dziecku powiedzieć, ze gdyby kiedyś zobaczyło Boga, to już nie byłaby wiara, ale wiedza. On byłby przymuszony do wiary w Boga i uczciwego życia oczywistością tego, co widział. Gdy Boga nie widzimy a wierzymy, mamy większą zasługę. Wierzymy bo chcemy wierzyć, żyjemy dobrze bo chcemy tak żyć. Nie jak przymuszeni niewolnicy, ale jak ci, którzy choć mają trudności z zawierzeniem, jednak starają się żyć tak, jak Bóg kazał...
J.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
