W Liście do Rzymian św. Paweł napisał: "Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra... Tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał - tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił - tych też obdarzył chwałą" (Rz 8,28-30).
Jezus mówił: "Bądźcie... doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski" (Mt 5,48)
Sobór Watykański II tak zdefiniował świętość: "Wszyscy chrześcijanie jakiegokolwiek stanu i zawodu powołani są do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałości miłości". Według Ojców Soboru na osiągnięcie tej doskonałości wierni obracać powinni swe siły otrzymane według miary obdarowania Chrystusowego, aby... posłuszni we wszystkim woli Ojca, z całej duszy poświęcali się chwale Bożej i służbie bliźniemu. W ten sposób świętość Ludu Bożego wyda owoc obfity, jak tego dowodzi wymownie życie tylu świętych w dziejach Kościoła.
Świętość Boga polega na absolutnej doskonałości pod każdym względem.
Wszyscy, których Kościół czci, jako świętych, byli nimi za życia, a nie stali się świętymi nagle po śmierci. Kanonizacja jest stwierdzeniem, że ktoś żył w sposób święty na ziemi.
Poczytaj również
TUTAJr.