Fałsze i prawdy książki "Kod Leonarda da Vinci"

1. Brown napisał: Boskość Chrystusa przegłosowano dopiero w 325 r.
Prawda historyczna: Jezus od początku był uważany przez chrześcijan za Boga i tak był przedstawiany już w Ewangeliach.

2. Brown napisał: Były liczne Pisma Święte, zaś drogą machinacji jedne uznano za prawdziwe, inne zaś za fałszywe.
Prawda historyczna: W pierwszych wiekach chrześcijaństwa krążyły liczne pisma. Od początku jedne z nich ceniono bardziej niż inne, ze względu na to, że pochodziły z czasów Apostołów i najlepiej oddawały prawdy wiary. Określenie kanonu Pisma Świętego było konieczne, gdyż w późniejszych wiekach pojawiały się pisma odbiegające od nauczania apostolskiego.

3. Brown napisał: Kościół spiskował przeciw pamięci o św. Marii Magdalenie, która była desygnowana przez Chrystusa na przywódczynię Kościoła. Potomstwo św. Marii Magdaleny, które dało początek francuskiej dynastii Merowingów miało być prawdziwym św. Graalem. „Strażnikiem” tajemnicy Graala jest Zakon Syjonu, który ma rzekomo ponadtysiącletnią tradycję, zaś jego członkami byli m.in. Leonardo da Vinci, Izaak Newton, Wiktor Hugo.
Prawda historyczna: Kościół czcił i czci Marię Magdalenę jako świętą. Zakon Syjonu powstał we Francji dopiero po II wojnie światowej. Dokumenty o jego tradycjach oraz o rzekomym pochodzeniu dynastii Merowingów od św. Marii Magdaleny zostały sfałszowane przez szefa zakonu Piotra Plantarda i podrzucone do paryskiej Biblioteki Narodowej. Św. Graalem jest wedle chrześcijańskich legend naczynie używane przez Chrystusa i Apostołów w trakcie Ostatniej Wieczerzy.

4. Brown napisał: Po prawej stronie Chrystusa na malowidle Leonarda da Vinci „Ostatnia Wieczerza” siedzi św. Maria Magdalena, a nie św. Jan.
Prawda historyczna: Poważni historycy sztuki uznają, że postać siedząca po prawej stronie Chrystusa przedstawia świętego Jana.

(Tekst ukazał się w Gościu Niedzielnym nr 3/2005)