Manitou 29.10.2011 13:32

"Jeśli już ktoś wyniesiony na ołtarze żył w małżeństwie, to zazwyczaj "zasłużył" na świętość raczej przez to, że po śmierci współmałżonka wstąpił do klasztoru. Do niedawna Mszał rzymski definiował święte kobiety zamężne per non: non virgines, czyli nie-dziewice. W życiorysach świętych podkreśla się, że niektórzy z nich nawet w małżeństwie ślubowali powstrzymanie się od współżycia seksualnego, np. bł. Kinga (? 1292), żona Bolesława Wstydliwego (tradycja twierdzi, że musiała ona stoczyć ostrą walkę z mężem o zachowanie dziewictwa w małżeństwie) czy św. Emeryk (1007-1031), jedyny syn króla Węgier, św. Stefana. Świętym jest człowiek, który dla służby Bożej pozostawił żonę i dziesięcioro dzieci -- św. Mikołaj z Flü e, główny patron Szwajcarii (1417-1487). Najpierw wstąpił on do benedyktynów, wkrótce zrezygnował jednak z życia zakonnego i ożenił się z Dorotą Wyss. Mieli 5 synów i 5 córek. Był radcą, sędzią i deputowanym do federacji kantonów szwajcarskich. W latach 1433-60 był oficerem w wojsku. Po kolejnej kampanii wojennej, w wieku lat 50 wstąpił do klasztoru reformowanych benedyktynów (jedne źródła podają, że dość nieoczekiwanie opuścił dom, inne -- że uczynił to za zgodą małżonki). Nakłoniono go jednak, by został pustelnikiem bliżej stron rodzinnych. Tam przez 19 ostatnich lat życia nie przyjmował żadnych pokarmów, żywił się jedynie Komunią świętą. W 1481 r. uratował na zjeździe w Stans jedność federacji szwajcarskiej, dlatego zaczęto go czcić jako "ojca ojczyzny". Kanonizowany został w roku 1947 przez papieża Piusa XII jako pustelnik. Mniej wiadomo o dalszych losach jego żony."


Małżeństwo, z tego co wiem, z samej definicji powinno być nastawione na posiadanie dzieci a nie na czystość. Jakim prawem zatem osoba, która łamie tę zasadę, albo wręcz okłamuje męża wmawiając mu że ma jakąś fikcyjną chorobę uniemożliwiającą współżycie? Coś tu chyba jest nie tak.

Odpowiedź:

Uczciwość małżeńska na pewno nakazuje nie okłamywać małżonka w sprawach tak ważnych, jak współżycie seksualne.

J.