zeus 18.05.2005 18:22
Czy mozna kochać osobę, której się nie powinno kochać ? np. księdza, siostrę zakonną, kogoś, kto jest w zwiazku małżeńskim, osobę tej samej płci, itd. Mam na mysli prawdziwą miłość, jedyną w swoim rodzaju do danej osoby, taką jaka jest np. pomiędzy szczęśliwymi małżonkami. Nie chodzi mi o miłość np. ojca do syna, czy ogólnie do bliźniego, bo wiem, że takie uczucia mogą, a nawet powinny istnieć w ludziach. Co mozna zrobić z taka miłością, zwłaszcza, gdy jest ona odwzajemniana?
Odpowiedź:
W każdym z tych wypadków należy kierować się podobnymi zasadami, jakie przedstawiono w jednej z wcześniejszych odpowiedzi dotyczącym zakochania się w księdzu. Poniżej publikujemy jej tekst.
Zakochanie się księdzu nie jest grzechem. Ostatecznie „serce nie sługa”. Ale trzeba być świadomym, że ta miłość, jak żadna inna, musi być zupełnie bezinteresowna i bardzo odpowiedzialna.
W czasach młodości odpowiadający uczestniczył w rekolekcjach, podczas których doświadczony już ksiądz opowiadał o swoim kapłaństwie. Wspomniał wtedy, że przed laty pewna młoda dziewczyna wyznała mu swą miłość. On zareagował w sposób, jakiego się nie spodziewała. Powiedział, że bardzo go to cieszy. Ale zaczął jej zadawać pytania, które miały pokazać jej, czym jest prawdziwa miłość. Zapytał, czy kocha go takim jakim jest, to znaczy z jego kapłaństwem, z tymi ludźmi, którzy się u niego spowiadają, z dziećmi, których uczy religii; czy kocha go mając świadomość tego, że on nie zrezygnuje ze swojego kapłaństwa i nigdy nie wejdzie z nią w żaden bliższy kontakt. Można się domyślać, że radość tej dziewczyny z pierwszej odpowiedzi tego księdza powoli mijała. A on powiedział jej jeszcze, że bardzo się cieszy, że go kocha, bo będzie mu lżej...
Prawdziwej miłości nigdy nie należy mylić z zakochaniem się. Zakochani początkowo najczęściej kochają samych siebie, swoje uczucie zakochania, a partner jest tylko lustrem pozwalającym im kochać samych siebie. Miłość rodzi się dopiero wtedy, gdy zaczyna się odkrywać drugiego człowieka, gdy zaczyna się w nim dostrzegać żywą osobę, z własnymi pomysłami na życie, ideałami, marzeniami. Jeśli tego księdza rzeczywiście kochasz, to życz mu jak najlepiej, ale nie chciej, by dla Ciebie porzucił całe swoje dotychczasowe życie. Nie chciej też, by z powodu Ciebie i dla Ciebie zaczął wikłać się w konflikty sumienia... Bądź w swej miłości do niego zupełnie bezinteresowna, bądź za niego odpowiedzialna...
Trzeba zrobić wszystko, aby rozum wziął górę nad uczuciami. Wydaje się, że przede wszystkim trzeba przepracować swoje „zakochanie” w prawdziwą miłość. Miłość polega na pragnieniu dobra osoby kochanej, a nie swego własnego. Trzeba po prostu uwzględnić fakt, że ta osoba jest księdzem. Trzeba pokochać go takim, jaki jest, z wszystkimi jego zobowiązaniami, z całą jego służbą. Trzeba być bezinteresownym... W takiej miłości na pewno nie będzie grzechu...
Jeśli owo przepracowywanie miłości nie będzie odnosiło skutków, to najlepiej, przynajmniej na jakiś czas, unikać jakichkolwiek spotkań z nim. Warto również rozejrzeć się wokół siebie i dostrzec tych wartościowych mężczyzn, z którymi trwały związek jest możliwy bez popadania w konflikt ze swoim sumieniem...
red.
Zakochanie się księdzu nie jest grzechem. Ostatecznie „serce nie sługa”. Ale trzeba być świadomym, że ta miłość, jak żadna inna, musi być zupełnie bezinteresowna i bardzo odpowiedzialna.
W czasach młodości odpowiadający uczestniczył w rekolekcjach, podczas których doświadczony już ksiądz opowiadał o swoim kapłaństwie. Wspomniał wtedy, że przed laty pewna młoda dziewczyna wyznała mu swą miłość. On zareagował w sposób, jakiego się nie spodziewała. Powiedział, że bardzo go to cieszy. Ale zaczął jej zadawać pytania, które miały pokazać jej, czym jest prawdziwa miłość. Zapytał, czy kocha go takim jakim jest, to znaczy z jego kapłaństwem, z tymi ludźmi, którzy się u niego spowiadają, z dziećmi, których uczy religii; czy kocha go mając świadomość tego, że on nie zrezygnuje ze swojego kapłaństwa i nigdy nie wejdzie z nią w żaden bliższy kontakt. Można się domyślać, że radość tej dziewczyny z pierwszej odpowiedzi tego księdza powoli mijała. A on powiedział jej jeszcze, że bardzo się cieszy, że go kocha, bo będzie mu lżej...
Prawdziwej miłości nigdy nie należy mylić z zakochaniem się. Zakochani początkowo najczęściej kochają samych siebie, swoje uczucie zakochania, a partner jest tylko lustrem pozwalającym im kochać samych siebie. Miłość rodzi się dopiero wtedy, gdy zaczyna się odkrywać drugiego człowieka, gdy zaczyna się w nim dostrzegać żywą osobę, z własnymi pomysłami na życie, ideałami, marzeniami. Jeśli tego księdza rzeczywiście kochasz, to życz mu jak najlepiej, ale nie chciej, by dla Ciebie porzucił całe swoje dotychczasowe życie. Nie chciej też, by z powodu Ciebie i dla Ciebie zaczął wikłać się w konflikty sumienia... Bądź w swej miłości do niego zupełnie bezinteresowna, bądź za niego odpowiedzialna...
Trzeba zrobić wszystko, aby rozum wziął górę nad uczuciami. Wydaje się, że przede wszystkim trzeba przepracować swoje „zakochanie” w prawdziwą miłość. Miłość polega na pragnieniu dobra osoby kochanej, a nie swego własnego. Trzeba po prostu uwzględnić fakt, że ta osoba jest księdzem. Trzeba pokochać go takim, jaki jest, z wszystkimi jego zobowiązaniami, z całą jego służbą. Trzeba być bezinteresownym... W takiej miłości na pewno nie będzie grzechu...
Jeśli owo przepracowywanie miłości nie będzie odnosiło skutków, to najlepiej, przynajmniej na jakiś czas, unikać jakichkolwiek spotkań z nim. Warto również rozejrzeć się wokół siebie i dostrzec tych wartościowych mężczyzn, z którymi trwały związek jest możliwy bez popadania w konflikt ze swoim sumieniem...
red.
Jak poradzić sobie ze skrupułami?
To prostsze niż się wydaje. Tylko trzeba przestać kurczowo trzymać się swojego lęku.
- Czy to grzech?
- Czy Bóg istnieje?
- Bóg Trójjedyny
- Czy Jezus jest Bogiem?
- Stworzenie a ewolucja
- Potomstwo Adama i Ewy
- Zbawienie przez krzyż
- Jak się spowiadać?
- Waga grzechów
- Piekło za drobiazg
- Zbawienie bez chrztu
- Wolność czy przeznaczenie
- Jak odkryć powołanie?
- Problem masturbacji
- Nie przed ślubem
- Co wolno w małżeństwie?
- "Rozwód" w Kościele
- Różne wersje Dekalogu
- Jesteś nikim! Czyli problem mobbingu
