NAJNOWSZE WPISY
- Gdzie jest Kościół który zbudował Jezus? (149 postów)
- Problemy mężczyzn z założeniem rodziny w dzisiejszym świecie (13 postów)
- Aborcja. Projekt ustawy lewicy, powrót dylematu "Agaty" (76 postów)
- Ankieta do badania magisterskiego (2 posty)
- Pożegnanie? dłuższa przerwa? (17 postów)
- Oddychanie podczas modlitwy hezychastycznej (7 postów)
- Czystość, a badanie ginekologiczne. Pozornie głupie pytanie (5 postów)
- Czy Kain był zły? - Rozważanie (15 postów)
- Świadkowie Jehowy (749 postów)
Gdybym miała jeszcze raz wybierać to nie czekałabym do slubu.
Jestem już człowiekiem starszym, doświadczonym i masz rację, w młodości nie przywiązywałem zbyt wielkiej wagi do dziewictwa. Pewnie, gdybym powiedział "tylko dziewica i nikt inny", to nie wiadomo, czy bym nie był w tej chwili zgorzkniałym starym kawalerem. Jednak sądzę, że moje niepowodzenia w założeniu rodiny związane sa właśnie z niskim poziomem moralnym u znacznej, że nie powiem, przeważającej liczby młodych kobiet. Trudno mi powiedzieć, że "dziewica by ode mnie nie odeszła", kochałem i szanowałem moje partnerki i moją żonę, mimo to odeszły. Może po prostu źle szukałem, ale sądę, że nie jestem złym człowiekiem, przynajmnie tak twierdzi moja obecna narzeczona, z którą jesteśmy od 5 lat i niedługo bierzemy prawdziwy kościelny ślub.
Jak już Ci napisałem poprzednio, sądzę, że samo dziewictwo nie jest powodem, dla którego nie masz partnera, ale raczej brak prawdziwego partnera - męża jest powodem że jesteś dziewicą...
Powiem też, że jeśli miałaś chłopaka, czy chłopaków, którzy odeszli "bo im nie dałaś", to lepiej dla Ciebie, to nie byli ludzie wartościowi, nie mam na myśli, że wszystkie kobiety, które utraciły dziewictwo nie są wartościowe, bowiem znaleźć dobrego partnera, czy partnerkę nie jest łatwo, wiele osób się po prostu "przejechało" a dziewictwo się traci raz. Daleki też jestem od czynienia z dziewictwa "fetyszu", ale sądzę, iż jeśli wartościowa dziewczyna zachowała dziewictwo dla kogoś, tego jedynego, kto tego był wart, to jest to niemal gwarancja szczęśliwego związku. Ale, to jest rzadkość, co nie znaczy, iż namawiam do "eksperymentowania". Trzeba się przynajmniej starać postępować właściwie, jak nie wyjdzie, próbować, a potem znowu, aż do skutku. Przegrywa tylko ten, kto się poddał.
Ubodło mnie w Twojej wypowiedzi, że zaczynasz żywić odrazę do siebie i do Kościoła. Kościół tu jest Bogu ducha winien. Kościół Ciebie do niczego nie zmusza, wskazuje tylko drogę najlepszą jaką potrafi i sądzę, że przeważnie lepszą niż sami potrafimy wymyśleć. A co do Ciebie? Inni Ciebie tak szanują, jak sama siebie szanujesz. Nie dziw się zatem stosunkowi innych ludzi do siebie, jeśli sama żywisz do siebie odrazę. Pokochaj siebie i innych ludzi, znajdzie się wtedy ten jedyny, który ofiaruje Ci siebie i swoje serce. Niekoniecznie prawiczek, to rzadkość dziś wśród około trzydziestolatków, każdy w tym wieku ma już bagaż nie zawsze dobrych doświadczeń. Ale, nawet, jeśli poraniony w poprzednim związku, może być dobrym człowiekiem i Ciebie pokochać.
Nie wierzę w to, że jestem młoda i ze życie jest jeszcze przede mną. Nie mam szczęścia do mężczyzn. Nikt nigdy nie pokochał mnie szczerą miłością. Nigdy nie przeżyłam prawdziwej miłości. Dla mnie to dramat osobisty, a dla innych jestem pośmiewiskiem. Najchętniej popełniłabym samobójstwo niż żyć ze świadomością bycia niepotrzebną i bezużyteczną. Nie potrafię już patrzeć na siebie w lustrze.
Jestem tylko śmieciem, balastem nikim.
Aktualnie sa od 2 lat małżeństwem pobrali sie po 2 latach znajomości ,czyli moja ciocia ma 32 lata i właśnie oczekuje dziecka :D Morał z tego jest taki ,ze to Bóg ma dla Ciebie plan.. I pewnie Ciebie też trzyma dla kogoś wyjątkowego ,który doceni to co robisz :D Trzymaj się ciepło i nie poddawaj ,pamiętaj bądż piękna duchem !
Twierdzenie zaś, że seks jest zarezerwowany dla małżonków, że jest dopełnieniem sakramentu małżeństwa, a służyć ma przekazywaniu nowego życia, to czysta demagogia. Rolą seksu jest wzmacnianie więzi między dwojgiem ludzi, niezależnie od tego czy są oni przed czy po ślubie. W procesie antropogenezy człowiek wykroczył ponad świat zwierząt i zmieniła się też rola seksualności. Przestała ona służyć typowo zwierzęcemu rozmnażaniu się, a zaczęła pełnić funkcję znacznie głębszą. Zaczęła właśnie, poza przyjemnością, wzmacniać więzi.
Kościół uzurpuje sobie monopol do głoszenia prawdy absolutnej. Księża przekonują swoich wiernych - a w szczególności tych, którym głosza kazanie w konfesjonale - nie rzeczowymi i logicznymi argumentami, lecz demagogią i tonem "z ambony". Wykorzystują swoją pozycję, fakt że wiele osób traktuje ich zdanie jako prawdę ostateczna a ich samych jak autorytet i wpajają ludziom nielogiczne bzdury. Sam wielokrotnie tego doświadczałem podczas spowiedzi. Uzurpacja, o której wspomniałem sięga samej góry i przejawia się w dogmacie o nieomylności papieża. Pomyślcie racjonalnie, krytycznie, czy nie wydaje wam się to idiotyczne? Kosciół poza tym udowodnił już że nie jest nieomylny chociażby zmieniając stosunek do nieochrzczonych dzieci. Do niedawna szły prosto do piekła, a od kilku lat idą prosto do nieba. Tak więc Kościół nie ma monopolu na Prawdę i to, że jakiś ksiądz powie wam że seks to grzech wcale nie musi być twierdzeniem prawdziwym !!!!
Seksualność jest wpisana w naturę człowieka a większość prób jej powstrzymywania nie kończy się dobrze. Chodzi mi tu np o różnego rodzaju frustracje, depresje, czy dewiacje. Osobiście znam dziewczynę z nerwicą eklezjogenną, która z tego powodu wpadła w depresję.
Seks jest dobry, jest piękny i jeśli tylko się kogoś kocha to jak najbardziej wskazany, jako dopełnienie miłości. Także przed ślubem !
Nauczanie Kościoła w dziedzinie seksualności jest szkodliwe i głupie. Co za absurd w twierdzeniu, że jeśli dziewczyna będzie sie kochać z chłopakiem to znaczy że się nie szanuje, a on sie nią pobawi i zostawi... Co za absurd!!! Właśnie brak bliskości między dwojgiem ludzi zazwyczaj kończy się rozpadem związku, czego przykładem jest ANIA.
Moi kochani, życzę wam otwartego umysłu i niezależności w myśleniu. Wyzbądzcie się dogmatów i bezrefleksyjnego życia, otwóżcie umysły i zacznijcie myśleć samodzielnie, krytycznie. Tego wam życzę.
PS
I nie kompromitujcie się argumentami, że jak dziewczyna... to znaczy że się nie szanuje i chłopak ją zostawi, albo że "bo ksiądz tak mówi".
Pozdrawiam wszystkich serdecznie.
Bo nie pisałem o grzechu jako obrazie Boga, nie pisałem o tym, że jak dziewczyna współżyje przed ślubem, to się nie szanuje itd itp. Żeby z kimś polemizować najpierw trzeba posłuchać, co ma do powiedzenia. Ty zakładasz ze wiesz i niczego czytać nie musisz. Ot, mądrość...
Wygłaszasz swoje poglądy na temat Absolutu, stawiasz się na pozycji tego, który wie, co ów Absolut myśli i krytykujesz Kościół, który swoja wiedzę czerpie nie z widzimi się, ale z Objawienia (Pisma Świętego i Tradycji). Używasz ostrych słów krytyki wobec nauczania Kościoła odnośnie do seksualności (demagogia, absurd, idiotyczne, szkodliwe, głupie itd), niestety, oprócz swojego widzimi się nie podajesz żadnych argumentów za prawdziwością swoich tez. Powtarzasz je tylko jak mantrę. Ludzie używają epitetów zamiast argumentów, gdy tych ostatnich brakuje. Tak jak małe dzieci, które kończą spór stwierdzeniem "ty jesteś głupi", bo już nic innego nie maja do powiedzenia...
Od pięciu lat jestem w związku, wzięłam ślub cywilny i myślę, że nie robię nikomu krzywdy, sobie i partnerowi w związku, że nie mamy sakramentu a współżyjemy.To kolejny etap bliskości, intymności.
Napisałaś :
"Seks w moim mmiemaniu jest grzechem, tylko gdy ktoś czerpie z niego korzyści materialne, bądź chce coś osiągnąć oferując w zamian siebie"
Według Twojej wypowiedzi, to właśnie w seksie tkwi zło. W moim najgłębszym przekonaniu tak wcale nie jest. Istota zła, w sytuacjach które opisałaś tkwi nie w samym seksie, ale w jego złym wykorzystaniu. To diametralna różnica.
To podobny problem, jak z pornografią. Ktoś powie "pornografia to grzech" (osobiście nie używam tego określenia - wolę neutralne religijnie słowo ZŁO). No i mamy pytanie dlaczego pornografia jest zła. Pornografia sama w sobie nie ma zła. Natomiast złe może się okazać jej wykorzystywanie, albo skutki które spowoduje, np konflikt między partnerami. Natomiast jak już wspomniałem w samej pornografi zła nie ma. Sugerują je tylko prości księża, równie prostym ludziom. Dlatego warto jest wchodzić z nimi w polemikę.
Różnice, o których napisałem są subtelne ale oczywiste i nikt nie powinien mieć problemu z ich zauważeniem.
Znam pewną parę, która bardzo szczyciła się swoją czystością przedmałżeńską. To bardzo zagorzali katolicy. Jednocześnie po mężczyźnie widac było, że ta duma z czystości to tylko słowa.Ona krótko ucinała wszelkie jego próby do zainicjowania bliskości - już nawet nie seksu.
Doczekali ślubu. Miną niedługo dwa lata od tegoż wydarzenia.Dziś nie rozmawiają ze sobą. On zostaje dłużej w pracy, bo nie potrafi wytrzymać z nią w domu. Ona zarzuca mu, że ją zaniedbuje. Nie ma między nimi miejsca na bliskość i seks. Jeśli ich życie seksualne po ślubie wygląda tak jak wyglądało przed ślubem - to ja podzękuję za taką czystość.
To tylko jeden przypadek, ale dowodzi, że jednak lepiej wiedzieć, czy bliskość fizyczna wzmocni związek czy raczej go zniszczy.
Wiesz..zawsze chciałam zostać dziewicą aż do ślubu... Kiedy straciłam swoje dziewictwo był to czas kiedy właśnie wkraczałam w dorosły świat.. Teraz-po upływie kilku lat od tamtego dnia straaaasznie żałuję... Gdybym mogła wrócić w czasie nie zrobiłabym tego...
-i dotrzymałabym swojego dawnego postanowienia..
A Ty Aniu zobaczysz, że znajdziesz Mężczyznę, który będzie wart takiego Skarbu.. :)
Pozdrawiam:*
Jestem osobą 25 letnią która współżyła ze swoim chłopakiem a teraz tego bardzo żałuje!!!
Jestem nadal z moim chłopakiem.
Ale miedzy nami sie pogorszyło. Byłam w depresji i bralam tabletki. Miałam załamanie psychiczne. Ja jestem bardziej nerwowa, ja mu nie ufam, robie mu sceny zazdrości i nie wiem czy jesteśmy to wstanie naprawić???? Czasu nie można cofnąć- choćbym bardzo chcialam.
Jesteśmy ze sobą 8 lat. Nie wiem czy bedziemy razem.
Wartoo poczekać ze współżyciem do śłubu.
Ale co to ma w ogóle wspólnego z tym, że warto czekać?
Twoja wyznanie sugeruje, że tak jest. Dlaczego?
-załamanie psychiczne
-depresja
-nieufność
Szanowanie siebie nawzajem jest bardzo ważne.
Związek, narzeczeństwo -ma byc tymm czasem gdzie sie poznajemy i ma być przygotowaniem się dwojga osób do małżeństwa.Aby wytrwać tylko z tą jedną osobą całe życie.
Ja proponuje poczytać różne artykuły. Moja odpwiedx może być mało kompletna. Może być niezrozumiała. Ja szukałam długo i czytałam.
Bo byłam też tego zdania jak 2 osoby sie kochaja, rozumieją -chcą być ze sobą to dlaczego nie można współżyć ze sobą?
Bo nie można.
Ja teraz o tym wiem. Ja to rozumiem.
Dlaczego?
Dużo jest do pisania a pozatym trudno opisac to w jednym lub w kilku zdaniach.
Ja pytałam sie księdza.
Czytałam artykuły które sa dostepne na stronie www.wiara.pl.
Czytałam tez artykuły z innych różnych stron katolickich. www.opoka.pl , www.kościol.pl, itd.
Pozdrawiam
Małżeństwo to nie jest tylko współżycie dwojga ludzi którzy chcą mieć rozkosz.
To związek dwojga ludzi którzy będą ze soba na dobre i na złe.
Czyy będą sie kłócić- to i tak dojdą do porozumienia.
Nie dopasują się w seksie? Jak się kocha to sie kocha!!! Nie ma czegoś takiego jak niedopasują sie do siebie.
Nie wszystko jest idealne.
Nie zawsze będzzie dobrze.
Ale trzeba chcieć to zrozumieć!!!
Pozdrawiam,
Ślub mamy pod koniec 2011 roku i zamierzamy dotrwać.
Można wytrwać? Można!
Nasze relacje są cudowne, jesteśmy bardzo dobrymi przyjaciółmi i przeogromnie się kochamy.
Ja nie wierzę w coś takiego jak niedopasowanie po ślubie. Jak ktoś ma jakieś chore potrzeby i stawia seks wyżej niż uczucie do drugiej osoby no to może sobie wierzyć w te tzw "próbowanie się".
Pozdrawiam
I co to za bzdury o niewierze w "próbowanie się"?? Co ma do tego jakaś wiara. To racjonalne a nie wydumane i wyidealizowane podejście do życia. Nawet jeśli ktoś to tak nazywa, to raczej nie ma na myśli przedmiotowego traktowania partnera, tylko mówi o dopasowaniu się. Nie myślisz racjonalnie, a Twoja niewiara w "niedopasowanie po ślubie" jest podejściem naiwnym i głupim. Po prostu jesteś z człowiekiem podobnym do siebie, który podziela Twój światopogląd. Idziecie w tym samym kierunku i wydaje Ci się że wszystkie ludzkie relacje są właśnie takie. A tu błąd.
Jestem narzeczonym kobiety o nicku "Ona".
Przede wszystkim muszę zarzucić Ci brak konsekwencji. Zarzucasz jej "niedopuszczalne uogólnienie" a sama piszesz o naszej "oziębłości" nic o nas nie wiedząc.
Otóż obwieszczam Ci, że cieżko znaleźć drugą tak napaloną parę jak my! Wystarczy, że przytulę się do mojej narzeczonej i już jestem podniecony! Odczuwamy ogromny pociąg seksualny, ale podjęliśmy się życia w czystości do ślubu z kilku powodów, które zaraz wymienię.
Po pierwsze, postanowienie czystości niesamowicie pomaga nam budować wzajemny szacunek i zaufanie. Dzięki niej wiemy, że nasza miłość opiera się na twardszych fundamentach niż popęd seksualny.
Po drugie, jesteśmy przeciwnikami modnej dzisiaj i szeroko propagowanej wolności seksualnej. Uważamy, że sex (miłość fizyczna) powinien być następstwem miłości duchowej. Oboje chcemy oddać swoją czystość tylko jednej, Jedynej osobie, którą będzie mąż/żona po ślubie.
Po trzecie, po to Bóg dał nam wolną wolę i rozum, abyśmy w przeciwieństwie do zwierząt, mogli panować nad swoimi instynktami i popędami.
I jeszcze jedno- wiara w "próbowanie się" nie ma nic wspólnego z racjonalnością. To zwykłe usprawiedliwienie dla nieumiejętności (lub braku chęci) zapanowania nad popędem. A tekst o tym, że "nie można brać kota w worku" sprawia, że turlam się ze śmiechu. Zawsze myślałem, że rozpoczęcie współżycia powinno mieć głębsze uzasadnienie...
Podpisuję się tutaj pod postem mojego narzeczonego, jego każdy dotyk, pocałunek i uśmiech sprawiają, że czuję ogromne podniecenie, aż mnie w środku rozrywa, żeby mu to ukazać, ale nie chcę, chcę to zrobić po ślubie, na znak mojej miłości i wierności, a nie teraz idąc z duchem mody czy kierując się jakimiś pseudo logicznymi argumentami.
Oziębli? Jesteśmy chyba ostatnią parną na świecie, którą można określić w ten sposób.
Pozdrawiam i życzę powodzenia na przyszłość droga magdo27.
życzę wszystkim znalezienia swojej drogi do Pana, a Wam "ona" i "zayac" dużo wytrwałości, miłości i szczęścia w przyszłym życiu małżeńskim
dostałem kota w worku a teraz będzie rozwód, bo się okazało że jesteśmy nie dopasowani. Moją żonę nie interesuje seks a mnie akurat tak. Szkoda tylko było dzieci i przysięgi złożonej przed ołtarzem. Seks jest cementem dla związku dwojga normalnych ludzi, ale nie wtedy gdy tylko jedno chce.
>>Czy nie ma ono prawa do bycia wychowywanym przez oboje rodziców? Co będzie czuło, jeśli do nikogo nie będzie mogło powiedzieć „tato”>>
Ten sam argument mozna by wysunac w sytuacji, kiedy, powiedzmy, smiertelnie chory mezczyzna wciaz wspolzyje ze swoja zona, "narazajac" ja na ryzyko zostania samotna matka dziecka, ktore nie bedzie mialo do kogo powiedziec "tato". Mozna polemizowac, czy takie zachowanie mezczyzny jest etyczne, ale kosciol nie wydaje sie miec nic przeciwko wspolzyciu w takich sytuacjach. Wiec teargumenty nie maja zadnego sensu w wyjasnianiu dlaczego kosciol jest przeciwny wspolzyciu przed slubem.
Razem ze znajomymi jezdiliśmy na imprezy cały czas spędzalićmy razem. On gdy było zimno przytulał mnie a gdy padał deszcz szukał schronienia, ciągle rozmowy zwierzenia głębokie spojrzenia w oczy itd. To był piękny czas a ja ciągle byłam nie dostępna i nie osiągalna fizycznie. On nigdy nie nalegał na bliższy kontakt, bał się "spłoszyć ptaszynę" i tak przez ponad 4 miesiące. Po tym czasie doszło między nami do pierwszego kontaktu fizycznego jakim był pocałunek. Zaskakujące że dopiero po tak długim czasie spotykania we dwoje poczuliśmy że to ta chwila. Była Przeromantyczna.
Podobnie było z innymi kontaktami fizycznymi. Nigdy nie rozmawialiśmy o tym że chcielibyśmy pójść do łóżka Kochać się itd, Nigdy żadne z nas o tym nie wspomniało. Oboje po prostu oddalismy się miłości jaka była między nami i odddawaliśmy sie chwili. A jak się okazało chwila pierwszego kontaktu seksualnego nastąpiła po ponad roku znajomości, a dokładnie po 15 miesiącach. To nie długo, jednak to była chwila, drgnienie serca, ten moment!
Nigdy nie będe żałoować ze do tego doszło, Kochamy się, nasza miłość jest była i będzie taka jak na początku gdy zaiskrzyło.
Uważam że jeśli istnieje uczucie to nie ważne jest czas. Nie ważne czy jesteśmy przed ślubem czy po. Jeśli jesteśmy pewni swoich wzajemnych uczuć to nic nie ma znaczenia. Kochałam się z mężczyzną który mnie kochał, a taki człowiek (który kocha) nigdy nie porzuca ukochanej tylko jest z nia z trudach
Dziekuje.
Co do "człowieczka" jest dokładnie tak samo. Gdyby pojawiło się dziecko, obdarzylibyśmy je taką samą miłością, jak jako małżonkowie, bo kochamy siebie nawzajem, a ono pochodziłoby z naszej miłości. Nie z popędów, bo to nie o to chodzi w STAŁYM związku. Popędy mogłabym hamować, ale kocham się z narzeczonym, by być z nim tak blisko, jak z nikim innym. To tylko zachęca nas do ślubu. Myślę, że gdyby nie bliskość, związana ściśle ze współżyciem, nie zależałoby nam na tym, by przypieczętować nasz związek sakramentem.
Ze ślubem czekamy nie dlatego, że nie jesteśmy na niego gotowi. Gdyby w naszej kulturze ślub nie wiązał się z organizowaniem wesela, grajkami, hektolitrami wódki i spraszaniem całej rodziny (bo przecież wujka Henia trzeba zaprosić, bo inaczej obrazi się on, a wraz z nim i ciotka Jadźka), to pewnie już mielibyśmy go za sobą. Jesteśmy zbyt młodzi, by dać radę to wszystko zorganizować. Dlatego czekamy. Sądzę, że wiele jest takich par i jestem naprawdę ciekawa, jak przedstawiałoby się porównanie ilości rozwodów takich par w porównaniu z ilością rozwodów par, które żyły w czystości do ślubu. Bo czy przedmałżeńska czystość gwarantuje nam szczęście i dozgonną miłość po ślubie?
A skoro ludzie się zmienili, to Kościół też powinien.
według mnie, seks nie jet "zarezerwowany" dla małżeństw, tylko dla osób, które wiedzą, że są ze sobą szczęśliwe i chcą wspólnie budować przyszłość.
Jeśli ktoś takiej pewności nie ma, to bez sensu narażać siebie i dziecko na życie w niepełnej rodzinie. Nie mówiąc już o tym, że samotnej matce ciężko znaleźć osobę, z którą mogłaby zbudować dom - brak czasu na poznawanie nowych osób związany z zajmowaniem się dzieckiem + fakt, że mężczyznom na ogół ciężko zaakceptować nie ich dziecko.
Poza tym, niestety coraz częściej bardzo młodzi ludzie (ok 16 lat) zaczynają uprawiać seks. To chyba oczywiste, że nie mają oni takiej świadomości, doświadczenia i zabezpieczenia finansowego, żeby móc założyć prawdziwą rodzinę.
CO do "docierania się" wcale nie jest powiedziane, że seks po ślubie niewiele zmieni, więc bez seksu czy z nim, między dwojgiem ludzi ciągle będzie tak samo.
Uważam, że seks jest jedną z istotniejszych spraw - w końcu tylko z jedną osobą zbliżasz się aż tak bardzo. I w ten sposób (jak już wcześniej koleżanka napisała) ludzie poznają się bardzo dobrze (aż się ciśnie, żeby napisać dogłębnie), przez co ich więź jest jeszcze mocniejsza. Jeżeli ludzie podejmują współżycie bo pragną tego ich dusze, a nie narządy rozrodcze, to co jest z tym złego?
Mówiąc prościej - chrońmy sami siebie przed zranieniem i nie rańmy innych (dziewczyny, chłopaka, dziecka, które może się począć).
Tak więc po prostu nie wiesz co mówisz, nie trzeba być mistrzem kierownicy, żeby dobrze nauczyć kogoś prowadzić samochód, trzeba być tylko dobrym nauczycielem i posiadać wiedzę.
Ponieważ z pierwszą żoną - rozwodnicą, nie miałem ślubu kościelnego, nic nie stoi na przeszkodzie, żebyśmy teraz mieli ten prawdziwy ślub- sakrament przed Bogiem. Poszliśmy do spowiedzi, ksiądz dał nam rozgrzeszenie, ale uwarunkował - do ślubu nic...
Mieszkamy ze sobą, kochamy się i śpimy ze sobą od lat 3, jesteśmy dojrzałymi ludźmi, nasz wspaniały kościelny ślub ju za 3 miesiące, planujemy dziecko, albo dwójkę, ja pozostawałem w niesakramentalnym związku z inna kobietą 17 lat... trudno jest tak spać w jednym łóżku, żeby do niczego nie doszło. Udało nam się przez jeden miesiąc. Wspólna kolacyjka, dwie lampki wina, lekki dotyk, potem przytulenie i ... zwierzak zwyciężył. W naszym wypadku nie ma mowy o próbowaniu się, po 3 latach bycia razem doskonale się znamy i chcemy być razem na zawsze.
Pozostaje nam znów iść do spowiedzi, pokajać się, poprosić o rozgrzeszenie. Chcielibyśmy być w zgodzie z Panem Bogiem, z Kościołem, z sumieniem, z moralnością. Nikomu krzywdy nie robimy, jednak to, że współżyjemy bez ślubu jest grzechem. Czy śmiertelnym? Czy dostaniemy rozgrzeszenie?
Jest to nasza wspólna decyzja, ale istnieje we mnie obawa przed tym, że okażemy się "nie dopasowani" po ślubie.
Niestety to nie są żadne wygłupy to "nie dopasowanie" to są biologiczne uwarunkowania, niezależne od człowieka, czasem budowa ciała, czasem cechy osobnicze.
Nie chciałabym zawieść Boga, ale z drugiej strony czy On na pewno potępia takie oto podejście..
Sex narzeczonych blisko przed ślubem.. Wcześniej czystość, ale przed ślubem współżycie.
Jakiem to będzie "cudzołożenie" skoro po ślubie będę już tylko z tym mężczyzną?
A z biologicznego punktu widzenia będzie pewność, że wszystko jest OK, chociaż w miarę OK, potem się można docierać.
Jak myślicie co Pan Bóg by o tym pomyślał? Tylko nie KSIĄDZ tylko Pan Bóg..
Jestem ciekawa Waszych opinii
Ja kiedyś w liceum uczony byłem na lekcjach Religii że istnieję miłość, trzeba zachować czystość do ślubu że po takim ślubie będzie pięknie.
Niestety, zawsze byłem niechciany przez kobiety. Po opuszczeniu liceum, na studiach myślałem nad poznaniem jakieś dziewczyny. Moje nadzieję zostały rozwiane natychmiast. Okazało się że kobiety w dalszym ciągu mnie nie chcą, brzydzą się mnie, NIENAWIDZĄ mnie. Mało tego, szybko okazało się że chcą facetów łajdaków, cwaniaków, tych którzy plują na religię i Kościół. Iluzję zostały mi szybko wymazane przez brutalną rzeczywistość. Jak się zainteresowałem jakąś dziewczyną to reakcja była gorsza niż chciałbym zgwałcić. Moim zdaniem winna jest temu moja nieatrakcyjność i tyle. Nie ma czegoś takiego jak "miłość" takie słowo nie ma zastosowania w odniesieniu do relacji seksualnych. Seks zawsze jest bez miłości. Ja w miłość już nie wierzę. Po co komu czystość skoro miłość nie istnieje. Jest tylko zaspokojenie potrzeb seksualnych i tyle. Zaś dobór partnera jest niemal mechaniczną operacją w którym kobieta podświadomie uwzględnia kryteria jakim kierują się samice zwierząt stadnych, czyli dominacja w grupie itd. Tu nie ma miejsca na miłość! Jak mężczyzna przestaję być tym dominującym nad innymi samcami co kobieta widzi w podświadomości, to tego mężczyznę kobieta porzuca, ponieważ jest już on nieatrakcyjny. Związek się kończy na utracie atrakcyjności przez jednego z partnerów. Nie wiem gdzie tu widzicie miejsce na "miłość". Ja nienawidzę kobiet i istniejącego porządku naturalnego na świecie. Moja nienawiść jest wielka. Ze swojej nienawiści jestem dumny. Mam inne zainteresowania, jak np. wojna - najwspanialsza rzecz stworzona przez człowieka. Nad kobietami nie mam litości. Przed matką uciekałem z domu bo biła mnie kablem prawie do nieprzytomności, zaś później kobiety kontynuowały dzieło niszczenia mnie. Kobiety chciały mnie zniszczyć, ale im się nie udało.
Kobiety interesują się mężczyznami nie tylko ze względu na ich urodę. Mnie na przykład bardzo imponują mężczyźni zaradni, stanowczy, pewni siebie. Mój chłopak nie urzekł mnie urodą (nawet nie zwróciłam na niego uwagi!), ale sposobem bycia, siłą charakteru, czułym traktowaniem.
Jednak prawie wszystkie artykuly takie jak ten wcale nie utwierdzaja mnie w podjetej decyzji. Wrecz przeciwnie. Kreowana w nich negatywna wizja tego co sie stanie jak zaczniemy wspolzyc przed slubem wydaje mi sie wrecz smieszna (dramat zwiazany z poczeciem dziecka to cud narodzin i oboje kochalibysmy taka istote; w to, ze nagle przestaniemy sie znac raczej nie wierze, bo przez tyle lat zdazylismy poznac najmniejsze swoje wady, a akt seksualny nie bylby u nas zwierzecym odruchem skierowanym na chwilowa przyjemnosc, jak to tutaj jest przedstawiane).
Dlaczego wiec dalej trwamy starajac sie zyc w czystosci? Bo wierzymy w moc sakramentu. Bo nie chcemy wypraszac Boga z naszej relacji, idac do lozka. Chcemy poczekac na jego blogoslawienstwo i wsparcie w tej sferze naszego zycia, a to uzyskamy przyzekajac sobie milosc przed otlarzem. Bog jest we wszystkim co robimy, oprocz grzechu - a seks teraz bylby grzechem. Nie chcemy robic tego bez Niego.
Trzyma nas tylko i wylacznie ten argument, zadne straszenie o chlopakach nie bioracych odpowiedzialnosci, wykorzystujacych i zostawiajacych dziewczyny. Zadne porownywanie ciala do probowanej rzeczy, znam nas i nasza relacje i te argumenty wydaja mi sie wrecz smieszne.
Nie wiem na ile uda nam sie wytrwac w czystosci, staramy sie, niestety oboje studiujemy i nie mamy warunkow, aby wziac slub w bliskiej przyszlosci.
Chcialabym tylko zaapelowac do autorow tego i podobnych artykulow - byc moze lepiej wyjasnic istote sakramentu malzenstwa, a nie straszyc tym, co zlego moze przyniesc seks przed slubem, bo ten po slubie moze przyniesc dokladnie to samo. Tu nie chodzi o papierek, czlowiek nie zmienia sie w dniu slubu, to Bog wypelnia wtedy kazda sfere wspolnego zycia.
Od autora tekstu
Seks jest oczywiście w małżeństwie ważny. Ale równie ważna jest umiejętność zachowania wstrzemięźliwości. Zdarzają się choroby, słabości, nie mówiąc już o jakimś trwałym powodzie, dla którego trzeba porzucić współżycie płciowe. I co wtedy? Skoro seks jest tak ważny, to należy zmienić partnera?
Nie mówiąc już o tym, że tzw dopasowanie to bajki. Z biegiem lat temperamenty małżonków się zmieniają. Niekoniecznie w tym samym kierunku. Zapewne upodobania też. Zwłaszcza gdy któreś z nich - lub oboje - zaczną korzystać z pornografii. I znów to samo pytanie...